A libre elección deste Nadal non é libre

Conflúen nas festas deste ano investimentos do sentido que estas festas teñen como acontecemento nas nosas vidas.

As diferenzas veñen propiciadas non só polo que acontece, senón polo que se di respecto diso. O que conta o Evanxeo foi peor, se se  toma ao pé da letra a matanza de Herodes; tan selectiva foi, que o 40% das mortes de maiores no que levamos desde a primeira onda desta pandemia é un mal menor. Dan dabondo feitos e ditos de agora mesmo.

Nadal e Covid-19

Non se levan ben; o que pasa coas festas e o bulicio comercial que xeran é indiferente ao que acontece coa vida da xente ata os datos da primeira quincena de xaneiro. Namentres, a contorna mediático e propagandística teme que non festexemos adecuadamente estes días, e que non compitamos en gastar. Todo propicia que sintamos que seriamos desgraciados se non fixésemos festa e non fósemos a donde haxa que ir. Ao final das mensaxes subliminales deslízase, como na letra pequena de moitos contratos de servizos, que os protocolos de coidados nos sitios son seguros, e non cesan de repetirnos incesantes, en voz baixa, que contan coa nosa responsabilidade persoal; pero, entre tanto ruído, esta “responsabilidade” é un aguafestas; non é bienvenida ao que facer nestes días por obrigación social ou ganas de epatar e non sabemos a que aternos por falta de adestramento.

Tampouco nos axudan moito as antipedagóxicas présas que os nosos políticos se dan nisto da vacina, por exemplo, que é moita mágoa que non estea administrada uns días antes do día 25: que vaia a estar dispoñible uns días despois non é o mesmo. Menos nos incentivan as súas  premuras por disentir cunha hora máis ou menos de penitencia, ou con distintas perimetracións e confinamientos nos seus territorios de taifas; non nos axuda que digan ou deixen de dicir as cifras duns ou outros; máis ben nos aturullan, pois case sempre bailan e interprétanse como enquisas de encarga. A lea que están montando a quen aínda lles queden ansias por facer turismo dunha a outra autonomía, concello ou distrito, fai urxente -para lograr a verdadeira unidade ibérica ou española- unha web en que se poidan ver, actualizados, todos os datos do día a día, un GPS apropiado que orientase ao persoal nada máis saír do portal da súa casa.

Tal como vai a situación cambiante, é un martirio que algunhas das nosas personalidades políticas compitan tanto por mostrarnos o ben que nos queren a base de competir por quen sexa máis listo en contar milongas; total, para ir vendo día a día as súas leas, no canto de liderar a lóxica do importante e o imprescindible.

A libre elección de centro

Vai do mesmo e complementa o que queren e non queren -ou din que non queren- que suceda este Nadal. Cren que non nos decatamos de que vai isto, ou que se nos borrou o que, nos anos sesenta e setenta -por non dicir os anteriores-, tiveron que facer os nosos pais para que fósemos á escola porque o colexio era de pago; xa entón fixéronnos aprender que non era o mesmo ir á escola ou ao colexio e quen estaban chamados ao un -cando se podía, porque moitos non tiveron escola- ou ao outro se se tiñan posibles. Parecen empeñados en repetírnolo e que pensemos que agora é distinto e que cada cal pode ir estudar a donde queira: que iso é a liberdade de escoller que di a CE78. Poida que moitos papás e mamás o queiran crer e que así cumpran os seus soños, pero, logo de oitenta anos de neglixencias deliberadas coa igualdade, esta liberdade de elección de centro séguelle sendo imposible a un 69% da poboación española.

Os Pactos da Moncloa deixaron constatado, en 1977, como, nos corenta anos anteriores, o Estado forrara á iniciativa privada do ensino mentres a pública tiña un déficit abismal, e a “subsidiaridade” desta quedou reflectida en cifras e en moitas dificultades para a racionalidade organizativa do sistema educativo. As leis que viñeron despois, especialmente desde a LODE en 1985 ou a LOE en 2006, tiveran un indescriptible respecto cos avances que había ter o privado a conta do público; e o que prevé a LOMLOE respecto diso, esixindo que se cumpran as condicións contractuais das concesións de concertos, prolonga cesións que veñen desde Recaredo polo menos. O público -o de todos- non conta na historia desta liberdade de elección e, para continuala, coma se non soubésemos nada de nada, este Nadal vén precedida do alarde de blindaxe que a Consellería de Educación quere facer para protexer os excesos por distinguirse e dar envexa coa diferenza.

Un 29% de nenos e nenas madrileños van ser os privilexiados neste Nadal nos orzamentos comunitarios; son os cruzados infantís en prol da civilización occidental: o resto, con que as súas familias vaian de paganos destes custos estraños, bastante ten cun ensino público deteriorado por estes avezados defensores da liberdade. Non cadra, de todos os xeitos, que os seus principais mentores na Conferencia Episcopal sigan proclamando que hai que apoiar o sentir cristián das súas familias; esa iniquidade contradi as Benaventuranzas evanxélicas, polo menos as que deixou anotadas Mateo 5, 1-10, e tampouco é acorde coas enquisas do INE e do CIS á propósito dos crentes practicantes, cuxa ratio actual non chega á metade dos clientes destes colexios concertados que pretextan un ideario confesional para recibir subvención pública.

Esta falcatruada navideña que pretenden perpetrar no corazón de España, como adiantados tardíos de de Reagan&Thatcher&Trump, coincide cos mesmos resquicios legais que no pasado empregaron anteriores alianzas conservadoras e ultras contra instituciones tan prestixiosas como a ILE (Institución Libre de Enseñanza), á que, para preservar privilexios non dubidaron en atacar con mentiras, planfletos e sangue e lume para que non existiran liberdades profundas en educación. Esta fazaña da suposta blindaxe segue no mesmo, y a liberdade de cátedra, a liberdade de conciencia, a liberdade de investigación e coñocemento, a libertad de creación seguen intactas; estes cruzados de última xeración pretenden, en 2020, que o Nadal, a Liberdade e o negocio educativo  se alíen para explotar un pouco máis o Portal de Belén en exclusiva. O Nadal no ía doutra cousa, máis ligada á bondade universal ou algo así?

TEMAS: COVID-19.- Nadal.- Libre elección de centro.- Equidade educativa.- Escola e colexio.