Tómense estas tres como referencia posible e
mudable: non teñen pretensión de valor absoluto nunha listaxe aleatoria
O 28 de decembro, día dos Santos Inocentes,
durante moitos anos o peor non era que nos coasen algunha inocentada, senón que
se risen porque non caeramos na conta da pifia. Nun presente tan quebradizo
como o deste ano que termina, o recomendable é non baixar a garda ante a
cantidade de trolas que nos poden estar contando: estas tres son focos tensos
do verdadeiro e o falso.
1.- O perigo (da Covid-19) terminou
Cando estes días oímos afirmacións deste carácter,
parece que se refiran á vacina. En parte, é válida esta se nos referimos a que
hai un inicio de solución para conter a pandemia; a trola consistiría en dar
por feito que, posto que ese desenlace xa está aí, podemos baixar a garda e
regresar directamente a donde adoitabamos antes de marzo de 2020. Falta moito,
probablemente un ano, para que a ansiada normalidade, non a”nova” que uns e
outros se apresuran a vendernos, senón a auténtica, sexa posible sen riscos
maiores que os que habitualmente ten o vivir.
Esta parte da trola ou inocentada, son propensos
a inducila os que se ocupan de rendibilidades económicas de xeito compulsivo,
tendentes a ver pexas á súa libre iniciativa en canto é necesario para
preservar a saúde de todos; non admiten que a vida e saúde (dos demais) son
valores superiores. Deberiamos tomar nota de quen son estes audaces
emprendedores, inmunes á dor allea, e, polo mesmo san principio, cortar
calquera tipo de relación comercial, transacional ou do tipo que for con eles:
non lles importamos nada, salvo como material de desfeita e en condicións
flexibles. Liberdade non é isto, e menos cando median decisións
políticas que nos incumben a todos; este tipo de utilitarismo moral non é
difícil de ver nestes días de supostas festas de Nadal -non só o día de
Inocentes-, cando hai tanto candidato ocupado en que non nos esquezamos da
falta de sustancia de supostas gabanzas que intentan facer ao noso ego. O que
non deberimos esquecer é que o voto é unha prolongación das nosas neuronas, e
que non debe ser para quen só saben usalo para rirse da nosa inocencia.
2.- O Brexit
xa está arranxado
É en gran medida outra hipérbole que, antes de
que veña o día un de xaneiro -e os que falten para que cada sector económico
estea encauzado sen demasiada desfeita-, púxose en circulación para que nos
esquezamos da hecatombe que supuxeron estes días para os transportistas varados
na Canle da Mancha á espera dos trámites burocráticos; a máquina das supostas
negociacións para apurar os prazos deixou mil flocos por remendar.
O certo é que esta historia, como outras moitas
de marcha atrás, é moi desagradable; será difícil que durante un tempo máis ben
longo non siga xerando múltiples inconvenientes a uns e outros. Os resabiados
cultivadores da melancolía imperialista da Gran Bretaña seguirán dicindo que o
seu Brexit é unha vitoria; nunca
dirán que o uso da liberdade non é iso nin para iso. Mentres os deixen
funcionar coas súas privilexiadas transaccións internacionais, menos o
explicarán os que controlan a autonomía legal da City londinense
respecto de a propia Inglaterra, Escocia, Gales, O Ulster e todo o que resta da
época victoriana, incluído ese peñasco chamado Xibraltar. Á beira da
preservación dese privilexio, o demais, incluída a pesca e o turismo, son
cuestións menores, que prexudicarán aos ingleses e europeos do común.
3.- Atacan a liberdade de elección de centro
“Non imos permitir que se ataque ao ensino
concertado”: iso dicía aínda fai dous días alguén relevante da Comunidade
de Madrid, en cuxa Consellería encabezan -como non podía ser menos desde o Tamayazo-
os queixumes por que a LOMLOE cercene, a piques de entrar no BOE, “a liberdade
das familias á hora de elixir un centro onde educar aos nosos fillos e proporcionarlle
a formación necesaria”. Dino e quédanse tan anchos: que hai máis sagrado que os
fillos ou que a liberdade? E, si nolo cremos sen máis explicacións, é outra
santa inocentada que nos queren coar; por repetición non queda.
Tamén nisto sucede, con todo, que tampouco en
educación a liberdade é iso que din; se non soubésemos o que calan seríalles máis fácil. A cuestión é
que, como adultos, xa maiores e en risco, temos memoria de que, “cando carecía
de importancia a diferenza entre o agora e o antes” -como di Antonio Gamoneda
nos seus recomendables recordos de infancia: Un armario cheo de area-, sempre querían o mesmo: que os seus
colexios privados, de pago, se distinguisen sobradamente do común escolar; xa
entón alegaban como “función social” a segregación dos “selectos”, en corraliños
particulares cara aos que conseguiran que se decantara unha parte substantiva
dos recursos que o “Estado Novo” detraía do gasto público. Os Pactos
da Moncloa, asinados 40 anos despois daquela infausta Guerra, contan os
déficits que -non só de prazas escolares- faltaban a un cativo panorama
educativo de acceso universal en equidade para todos; as facilidades que as
sucesivas leis franquistas lle foran dando á “iniciativa privada” -con
licenzas, subvencións, exenciones fiscais e outras enxundiosas disposicións
para facilitarlles os seus negocios “de pago”-, foron totais, mentres a
deficiencia acumulada, con supresión de centros públicos e, sobre todo, coa
depuración e exilio de tantos e tantos profesionais, fixeran do sistema
educativo un ermo. Hai un Decreto, do día 05.05.1941 (BOE do 17), que
explica que, en diante, subvencionaríase ao ensino privado -católico entón en
máis dun 90%- cun 50% dos recursos do que se destinase a persoal e material das
escolas de primeira creación.
Probablemente estes defensores actuais da
liberdade de elección de centro indiscriminada, nos digan que eles non estaban
alí; si estabamos os que tivemos que sufrir esa penosa historia e sóanos a
burla que digan que esta morixerada LOMLOE os ataca ou os rouba; ser demócrata -salvo
que nos equivocamos ao estudar a Declaración de Dereitos do Home e do
Cidadán de 1789- non se compadece ben con soster privilexios inxustificados
a conta do diñeiro do común; se o miran ben, o art. 27 da CE78,
tampouco.
TEMAS: LOMLOE.- Ensino concertado.- Liberdade e igualdade educativas.-
BREXIT.- Vacinas contra a COVID-19.
Manuel
Menor Currás
Madrid, 28,12.2020
No hay comentarios:
Publicar un comentario