Rosa Enríquez
Hainas conservadoras,
cuxo obxectivo é manter o sistema, esa entelequia da que se fala
constantemente, para ben ou para mal, coa finalidade de evitar calquera
mudanza. Existen, pola contra, ideoloxías radicais, cuxo principal
desexo é provocar un cambio repentino que dea paso a unha nova realidade
política e social. Temos tamén ideoloxías de carácter reformista que
arelan transformar a sociedade de xeito paulatino, e, por suposto,
hainas reaccionarias, cunha nidia tendencia “nostálxica” -percíbase que
non se usa aquí o adxectivo “retrógradas”, por iso de sermos suaves- que
intentan, por todos os medios, recuperar un sistema previo.
As devanditas ideoloxías son a “marca”, non só de determinados grupos
sociais -clases altas, medias ou baixas, sen esquecer aos “desclasados”
ou “desclasadas”-, mais das institucións, como o ensino, dos propios
movementos políticos, sociais, relixiosos e culturais. Daquela, parece
claro, aínda que non se recoñeza sempre, que aquí ninguén é inocente.
Moito menos o señor Wert. El sábeo perfectamente, e, como vén sendo
habitual na extrema dereita, non o oculta. Gábase diso. Pénsase en
posesión da verdade e difama co seu proceder -non toda crítica ten de
ser explícita- ao profesorado.
Opina que somos preguiceiras, que non cumprimos o noso horario, que
collemos baixas polo morro e que nos importa un corno o alumnado. De
acordo con estas crenzas súas, promove a LOMCE, unha lei que pretende
pór en práctica a súa particular reforma, elaborada con criterios
políticos e sociais de épocas pretéritas. A intención é retornar a un
sistema anterior, profundamente clasista, na medida en que o fai
dependente da posición económica das familias. Era ese sistema, señor
wert, no que as monxas, por citar un exemplo, nos incitaban a facerlle
“uuu” aos compañeiros de clase que suspendían, o que a vostede lle
gusta?
Era, pregunto eu, o mesmo sistema “deseducativo” no que estaba
permitido “insultar” ao alumnado e mesmo baterlle? Escribo isto porque
eu vin a unha desas “grandes pedagogas” que a vostede tanto lle
compracen, golpear a cabeza dunha nena de só oito anos contra o
taboleiro e dicirlle “cazurra”, “idiota” e outras lindezas, porque non
sabía dividir. Porén, a miña particular experiencia, señor Wert, non se
limita unicamente á miña condición anterior de alumna dun sistema que
considero superado, rancio e pouco “operativo” -se cadra con este
adxectivo se me entenda mellor-, mais tamén como profe.
Coñezo ben o ensino privado. Traballei nel, daquela, non ignoro as
actitudes do alumnado deste tipo de centros. O elitismo, poño por caso, é
palmario. Consecuentemente, a soberbia e a falta de empatía fanse
alarmantes. Somos conscientes de que vostede é gustante diso porque
temos moi claro que despreza ao pobo e que isto lle comprace.
