Os nenos, que son como esponxas, xa non din
aquilo que de maiores desexarían ser bombeiros, policías ou futbolistas.
Iso era antes. Agora, sobre todo os máis vagos, sóltanlle á cara ao
proxenitor de quenda que a súa verdadeira vocación é a de ser político,
pois segundo se di no colexio, non dan pau á auga e cobran máis que
ninguén. Outrora, tampouco fai moito diso, metíase en política a xente
realmente preparada, aínda a pesar de que iso lles supuxese un
importante quebranto nos seus ingresos. Todos adoitaban ser profesionais
de prestixio que optaban por dedicar uns anos da súa vida a contribuír
ao benestar xeral, para, unha vez desempeñada o seu labor público,
regresar aos seus magníficamente remunerados postos de traballo.
Non crean que isto é malo, pois así se evitan
tentacións de pór o cazo. Pola contra, hoxe en día, e por suposto sen
xeneralizar, moitos dos nosos representantes métense en política,
literalmente, porque non teñen outro recurso dada a súa escasa
cualificación profesional. Mentres isto siga sucedendo, as cousas
seguirán indo como van. ¿Alguén no seu san xuízo cre que España necesita
400.000 políticos, o dobre dos existentes en Italia ou Francia? Os
recortes teñen que empezar por eles.
No hay comentarios:
Publicar un comentario