París é
especialmente belo no verán e outono, un agasallo pagado por todos.
Aínda que probablemente non durará máis a embaixada encomendada a
Wert ante a OCDE.
É recomendable ler o artigo de Agustín Moreno, escrito onte como reacción ao asombro polo nomeamento de Ignacio Wert para a embaixada española ante a OCDE e as prebendas que leva mentres sexa capaz de manterse nese posto ou canonxía. Hai unha leve corrección que facer, de interese se necesitasen os servizos do novo embaixador ou desexasen facerlle chegar algunha recomendación, solicitude ou escrito apropiado nalgún momento dos meses inmediatos. Non é a Bruxelas, senón a París, a donde deberán dirixirse. E máis aló de xaneiro de 2016, o máis seguro é que non vaian atopar o seu destino as misivas dirixidas a Avenu de Marceau, 22.- 75008-PARIS.
Este destino manifesto xa se vía vir. Houbo bastantes medios que seguiron os pasos do xa exministro, especialmente desde que se soubo da súa relación coa súa parella en Educación e agora ante o Rexistro civil, Montserrat Gomendio, a experta en primates que, nos últimos tempos, xa abandonara a rúa Alcalá, 34 (de Madrid) para dirixirse a esta mesma cidade e encargarse doutra prebenda da OCDE na sé desta organización. Concretamente, no área de educación, que segue crecendo con plans expansivos, non só aos niveis escolares, senón tamén aos universitarios.
Na Web do Ministerio de Asuntos Exteriores -sección “Representación Permanente de España ante a OCDE”-, aínda pode lerse a salutación do representante anterior, Ricardo Díez Hochtleiner, indicando a importancia desta Organización de 34 estados, “os máis avanzados do mundo”. Levamos nela desde 1961 e, segundo o anterior embaixador agora destinado ao Cairo, a embaixada española en París encárgase de “representar, promover e defender os intereses de España e dos españois nos numerosos ámbitos e foros de traballo desta prestixiosa Organización”. O motivo oficial polo que Wert fose nomeado á fronte da delegación parisina en que traballan polo menos outros 17 diplomáticos e funcionarios españois, é que, entre os múltiples ámbitos de actividade desta Organización, dedicados “á análise de políticas públicas e elaboración de estándares e identificación de boas prácticas”, figura a educación. Periodicamente, desde o ano 2000, chega a todos os medios con moita prontitude e insistencia o preciado Informe PISA. A OCDE é a responsable da súa formulación e características, como da consiguinte explotación de datos, consellos aos responsables dos países membros e outra literatura máis ou menos conexa, de gran importancia non só para xerar opinión, senón tamén negocio. A multinacional Pearson -que foi noticia recente pola venda de Financial Times- sábeo moi ben e xa se fixo co contrato do PISA-2018, que pasarán a 510.000 estudantes.
É recomendable ler o artigo de Agustín Moreno, escrito onte como reacción ao asombro polo nomeamento de Ignacio Wert para a embaixada española ante a OCDE e as prebendas que leva mentres sexa capaz de manterse nese posto ou canonxía. Hai unha leve corrección que facer, de interese se necesitasen os servizos do novo embaixador ou desexasen facerlle chegar algunha recomendación, solicitude ou escrito apropiado nalgún momento dos meses inmediatos. Non é a Bruxelas, senón a París, a donde deberán dirixirse. E máis aló de xaneiro de 2016, o máis seguro é que non vaian atopar o seu destino as misivas dirixidas a Avenu de Marceau, 22.- 75008-PARIS.
Este destino manifesto xa se vía vir. Houbo bastantes medios que seguiron os pasos do xa exministro, especialmente desde que se soubo da súa relación coa súa parella en Educación e agora ante o Rexistro civil, Montserrat Gomendio, a experta en primates que, nos últimos tempos, xa abandonara a rúa Alcalá, 34 (de Madrid) para dirixirse a esta mesma cidade e encargarse doutra prebenda da OCDE na sé desta organización. Concretamente, no área de educación, que segue crecendo con plans expansivos, non só aos niveis escolares, senón tamén aos universitarios.
Na Web do Ministerio de Asuntos Exteriores -sección “Representación Permanente de España ante a OCDE”-, aínda pode lerse a salutación do representante anterior, Ricardo Díez Hochtleiner, indicando a importancia desta Organización de 34 estados, “os máis avanzados do mundo”. Levamos nela desde 1961 e, segundo o anterior embaixador agora destinado ao Cairo, a embaixada española en París encárgase de “representar, promover e defender os intereses de España e dos españois nos numerosos ámbitos e foros de traballo desta prestixiosa Organización”. O motivo oficial polo que Wert fose nomeado á fronte da delegación parisina en que traballan polo menos outros 17 diplomáticos e funcionarios españois, é que, entre os múltiples ámbitos de actividade desta Organización, dedicados “á análise de políticas públicas e elaboración de estándares e identificación de boas prácticas”, figura a educación. Periodicamente, desde o ano 2000, chega a todos os medios con moita prontitude e insistencia o preciado Informe PISA. A OCDE é a responsable da súa formulación e características, como da consiguinte explotación de datos, consellos aos responsables dos países membros e outra literatura máis ou menos conexa, de gran importancia non só para xerar opinión, senón tamén negocio. A multinacional Pearson -que foi noticia recente pola venda de Financial Times- sábeo moi ben e xa se fixo co contrato do PISA-2018, que pasarán a 510.000 estudantes.
Wert fixo un bo servizo á OCDE, vendendo a súa LOMCE aos españois como avalada polos resultados deste Informe famoso. Os medios, en xeral, sempre se encargaron de propagar ambas boas novas ou, por mellor dicir, a compensación da nova lei orgánica aos supostos malos datos que ofrecía o devandito Informe. Moi poucos dixeron o que recentemente explicou Julio Carabaña -un dos sociólogos que máis saben deste Informe e dos seus miúdos-, sinalando que El informe PISA es inútil para las escuelas, libro ao que se fixo repetida alusión nesta columna. O que mide PISA non vale para determinar o que fagan ou deixen de facer os profesores nas súas aulas respecto ao coñecemento: só mide o que uns rapaces de 15 anos son capaces de aplicar a calquera dos problemas que se lle susciten nunha enquisa. Coma se nola fan a calquera na rúa, con dúas ou tres horas para responder a similar batería de preguntas. Saberiamos dicir que corresponde do que responderiamos, non a un curso determinado da nosa Secundaria, senón a todo o que no colexio ou Instituto estudaramos e a un xeito concreto de ensinarnos que tivese o profesor de Matemáticas ou Lingua? Curiosamente, o Informe apenas se interesa por nada máis do que poida estudar un rapaz. E curiosamente tamén, son probas externas como esta -con determinacións xenéricas ou estándares de coñecemento- as que acaban determinando o que ao final deban facer os profesores en clase, porque con elas vai o seu prestixio e, nalgúns estados de EEUU, tamén o nivel dos seus ingresos salariais.
A lectura detida da LOMCE permite ver como todo isto xa quedou plasmado aí como pauta para a educación que se está implantando e que, se non se para, seguirá sendo normativo para os adolescentes españois e os seus profesores nos próximos anos. É dicir, que Wert fixo ben o proxecto que lle encomendaron que fixese nestes tres últimos anos, e recompensáronlle por iso. O que debería saberse tamén é se a “os intereses dos españois” convenlles o que neste campo lle interesa á OCDE e que executou Wert. Non esquezan que é unha Organización eminentemente económica, con intereses vinculados ás outras grandes organizacións internacionais como o FMI, agora mesmo moi interesadas en estender o “libre mercado” á educación, proseguindo a desregulación que de xeito tan rápido e tan expeditiva deixou feita Wert neste tempo. Únano aos recortes que tantas veces se mencionaron nesta columna desde maio de 2010 -e que Mariano Rajoy prometeu a Bruxelas ía seguir baixando ata o 3,7 do PIB-, e quedará claro por que destaquen de Wert que fora un bo alumno. Érao xa no Colexio do Pilar e poucos da súa bancada vanlle a gañar niso, aínda que os teña moi competitivos.
Esa boa disposición xa puido verse noutra lei anterior que tamén nos deixou de agasallo, todo un programa de intencións educativas non menor que o da LOMCE: a Lei de Emprendedores (Lei 14/2013, de 27 de setembro). Quen non a coñezan poden vela no BOE do día 28 dese mes. Aí pode sentirse de cheo o acento orientador que quixo imprimirse nesta lexislatura ao sistema educativo español. Entre outras fermosuras, considera “a miniempresa como ferramenta pedagóxica”, un bo paradigma de que o que non sexa estrito utilitarismo e competitividade desde cedo non merecerá a pena e, en consonancia, para que iamos andarnos preocupando da imprescindible igualdade educativa. Mellor dispoñelo todo para a mellora da “selecta calidade”, a das élites, ás que non só habemos de promover senón, ademais, facer que os seus estilos de vida impregnen ben de ansiedade a de todos os demais. Só falta que o Monopoly -o antigo “Palé”- se converta pronto no mellor xogo adictivo para desenvolver desde a infancia as competencias adecuadas para este tempo.
Para completar a comprensión do nomeamento de Wert para a embaixada parisina á beira de Gomendio e non quedarse no asombro, poden traer ao seu recordo igualmente como quedou mellor parada a Relixión nesta lexislatura, na omnipresente LOMCE. A Wert vanlle os acordos internacionais e non nos demos conta. Todas as leas que suscita esta “asignatura fundamental” proveñen dun acordo internacional, en 1979, co Vaticano, que á súa vez repite outro similar de 1953, reiterativo doutro anterior en 1851. Máis atrás non facía falta retrotraerse: a Igrexa mandara máis que o Estado en asuntos cruciais desde Teodosio no 370 d. C. E este é o panorama da defensa de “os intereses dos españois” que vai seguir coidando agora mesmo desde a confortable e moi céntrica embaixada parisina: esa chea de hipotecas melloradas do sistema educativo dos españois, ao Vaticano, á OCDE, á UE e, probablemente deica pouco ao TTIP e ao TISA, que xa se están discutindo en Bruxelas.
A favor de que mellora de “intereses” xogará o noso flamante e ben recompensado embaixador en París? Xoguen en serio a pensar ben a resposta. Non é difícil saber cal será a seguinte xogada do gran número un da clase que sempre quixo ser o noso inefable Ignacio Wert. Pero, se vostede quere ser tan listo como el e parécelle que os seus “intereses” son outros, tamén pode irse imaxinan o que facer na próxima xogada que lle toque a vostede, probablemente en novembro. ¡Bo verán!
TEMAS: WERT, GOMENDIO, RAJOY, OCDE, Informe PISA, LOMCE, Acordos internacionais, Hipotecas educativas. Agustín Moreno.
Manuel Menor Currás
Madrid, 03/08/2015
No hay comentarios:
Publicar un comentario