Os que máis falan, supostamente en nome de todos, gañarían moito se fosen máis coherentes co que esixe o ben colectivo.
A “nova normalidade” é un modo de falar da anormalidade en que estamos instalados e na que nos quede por diante. Non só en canto a superar o problema actual co COVID-10, senón no que veña a continuación para as relacións internacionais, nacionais e de proximidade. Os que neste momento polas razóns que foren sintan de cerca o rozamento ou a embestida deste virus aínda descontrolado, saberán entendelo; e os que na dúbida de saír ou non á rúa sufran algún tipo de ansiedade ante o inesperado ou fobia ante a multitude, tamén palparían de que vai o anormal da presunta normalidade que se publicita nesta fase.
Responsabilidade
Un ámbito onde a anormalidade está sendo habitual é na “gobernanza compartida” de que estes días tamén se fala tanto. Poida que, en parte, sexa polos medos que aínda levanta a resaca do que foron anos sen democracia e, en parte tamén, pola nostalxia que teñan os partidos maioritarios por gobernar como cando tiñan maiorías absolutas, de cando e fixesen o que fixesen, ninguén lles ía a botar en cara o seu particularísimo modo de actuar sen encomendarse a ninguén. Ou poida que, con máis razón, sexa por non estar no candeleiro mediático tan de continuo como está o Executivo actual, o que os levaría a non terlle mágoa e menos por constituír, por primeira vez, un Goberno de coalición cun aire máis esquerdoso do habitual. O caso é que, aos líderes das formacións sedicentes constitucionalistas ata non fai moito, cústalles moitísimo aceptar o do estado de alarma e que se poida alongar seguramente máis; votalo ou dialogar en torno a iso parécelles que desmerece da súa dignidade.
Probablemente teñan inspiración especial para saber como se debería xestionar unha situación tan problemática como esta desde o Goberno central, porque desde as Autonomías -onde están xestionando a parte que lles corresponde de gobernanza- xa están gobernando; iso si, de mala gana, pois calquera escusa vénlles ben para atopar algo non ben resolto; parece que o clásico agravio catalán multiplicouse por cinco ou por sete: todo un martirio para escoitar calquera telediario. En todo caso, esta excepcionalidade é unha boa ocasión para que demostren que existen para estar máis preto dos problemas e atendelos, non para que cada un nos conte que é máis guapo ca ninguén; sería unha pena que non parasen de competir por ver a quen lles vén máis grande o cargo. Se tanta présa teñen por que a “nova normalidade” alcance pronto ao seu territorio en toda a dimensión do que era a “normalidade, que nos adianten que farán se as présas traen unha segunda vaga de COVID-19. E antes de seguir xogando cos seus votantes, repasen a intervención da anestesista Mónica Garcíana Asemblea de Madrid, no pleno do día 29 de abril, por se teñen a tentación de manipulalos coa súa propaganda.
Liberdade
En nome deste extraordinario concepto que tanto sangue custou, pódense dicir moitísimas tonterías, e máis en situacións de risco, crise e escuridade. Ninguén queremos que nos coarten; todos sabemos, con todo, que, co pretexto da liberdade, podemos danar a outros e danarnos a nós mesmos. Aínda que non saibamos canto tempo da nosa vida haxa ter que transcorrer para que o que facemos sexa froito dun mínimo de liberdade e coherencia, si sabemos que cando algunhas persoas nos falan de liberdade, mellor ter coidado. No recente manifesto encabezado por Aznar ou Vargas Llosa e Álvarez de Toledo, en que clamaban “contra o autoritarismo” dos que se estean arrogando un poder desmedido, sie a súa traxectoria arróupaos para arrogarse ter a balanza da liberdade adecuada nun momento tan duro como este, deberiamos pedirlles perdón por non recordala.
Este conmenenzudo xeito de falar da liberdade emprégano principalmente os que, no seu nome, lle sacan proveito aos buracos do aparello lexislativo en cuestións de negocios. No caso da sanidade, por exemplo, as correlacións entre neoliberalismo e xestión privada de servizos públicos quedou de manifesto na deficiencia destes días, por moito que publiciten o de IFEMA ou que temos a mellor Sanidade do mundo. E en atención á Terceira Idade ou Educación? Quen falou máis de liberdade de elección de centro que as sucesivas presidentas que ha ter a a Comunidade de Madrid desde 2003, se non foi para ter en Europa o máximo nivel de privatizaciones do sistema educativo? Non é de agora, claro; é de familia: herdaron dos seus devanceiros decimonónicos esa idea, asociada a unha praxe en que, con ser os máis duros coas liberdades que se controlan desde Interior, non paran de esixir as liberdades que lles interesan de verdade, as que lles confiren capacidade para desenvolver un capitalismo extractivo a conta dunha cidadanía cativa.
Ler?
O do mal exemplo que poidan dar dálles igual: non cren nunha educación da cidadanía; a xente de bo berce considérao cursi ou que, con ir confesarse de cando en vez á parroquia, é suficiente. Logo de tanto alarde de dobre moral, ninguén debería estrañarse de atopar na rúa persoas que se queiran saltar as normas saudables para todos, que intenten facer un botellón ou unha xoldra indebida; sáltense a obrigación da máscara ou calquera outra que, por limitarnos a normalidade de sempre, consideren estúpida. Non vén mal, xa que logo, pensar un intre que debe primar: sie o ben colectivo ou o sálvese quen poida, o máis listo case sempre. Non será fácil en moitos casos, decidir, pero se volve a rebrotar esta pandemia e o virus mutou mentres non teñamos vacina para todos, vai ser moito peor.
Segundo a Federación de Gremios de Editores, os índices de lectura medraron estes días un 4%; quedan algúns máis de retiro mitigado e o capítulo primeiro A Política de Aristóteles é de interese: “Vemos que calquera cidade é unha certa comunidade, e que toda comunidade esta constituída con miras a algún ben é evidente […] Sobre todo, pretende o ben superior a que é superior e comprende ás demais…”.
Manuel Menor Currás
Madrid, 04.05.1944.
TEMAS: COVID-19.- Responsabilidade política.- Liberdade política.- Ben común.- Exemplaridade cívica.
No hay comentarios:
Publicar un comentario