A moción de censura foi clarexadora

No contexto da Covid-19 e das normas de prevención comunitaria que van propoñerse no Congreso, resulta moi educadora.

Que estreemos cambio de hora, non quere dicir que cambiemos as sinapses neuronais; pode parecer que cambie moito, cambia cando todo segue co ritmo implacable do tempo astrolóxico e, sobre todo, co que o paso do tempo histórico deixa nos comportamentos e actitudes que nutren iso que os antropólogos (non os economistas e os políticos) adoitan chamar “cultura”, un puzzle característico dos humanos cuxa sociabilidade se nutre de compoñentes tan asentados que, ás veces, resúltanos xa difícil distinguir o cultural do natural.

Moción construtiva

Do acontecido estes días, houbo un momento propicio para que se mesturasen e confundisen ambos planos da realidade sociopolítica. A moción de censura do pasado día 21 e 22 pretendía lograr, segundo o art. 113 da CE78, unha maioría parlamentaria absoluta que cambiase ao Goberno de coalición existente. Pronto se puido advertir, con todo, na exposición de motivos dos demandantes que nin había programa a propoñer -como esixe o art. 177.1 do Regulamento do Congreso- e que o que pretendían era aproveitar dous días de atención mediática gratuíta para botarlle un pulso ao liderado conservador.

Ao Goberno nin o rozou o evento, e os votos solicitados foron estritamente os da obediente agrupación de exaltados con palabras tan cargadas da súa inspiración particular como baleiras do sentido actual que lle dá o común; doutra banda, o líder do partido conservador hexemónico mostrou máis destreza en manexar esta situación que durante os dous anos últimos, en que creu atoparía nese campo semántico a súa propia terra prometida. Ao desmarcarse da pretensión “construtiva” que os seus socios lles prestan en varias autonomías e concellos, deixou descolocado ao seu competidor sen que, en aparencia, parecese importarlle moito esa vella alianza que, desde a fundación de AP existiu con este sector político desde dentro do partido. Queda por ver ata onde alcance - se por antinatural ou por contracultural- a improbable ruptura de relacións de cooperación “constructiva” en diante.

Moción educadora

De momento, o teatro de alianzas continúa, algo máis tenso talvez, pero prosegue. Serve de orientación para sabelo o que acontece en Madrid, territorio en que tanto se pilotan as iniciativas políticas do conservadurismo para o resto de España. En detrimento da Historia verídica que debe ensinarse nos centros educativos, sen que resulte adoutrinante senón sustentante das decisións pertinentes en políticas sociais, seguen ocupados en defender -de modo similar ao escoitado no Congreso estes días- trincheiras combativas de tempos pasados e non asumidos. Por tal motivo, o discurso de Casado parece meramente táctico, e fai inquietante a posición de perfil que adoptan, tanto no Concello como na Comunidade, ante as esixencias dos seus socios.

No Concello madrileño, con cesións en asuntos de Historia que, para moita xente, están moi vivos, e máis para os que lean análises razoadas e ben documentados sen prexuízos de partida -máis aló do que contaba a Enciclopedia Álvarez-, transmiten ignorancia provocadora; Prieto, Largo Caballero e, nos últimos días, Tierno Galván, ademais de poemas de Miguel Hernández, entre outras minucias, foron atropelados polo alcalde parlante cunhas xustificacións impresentables, causantes de rubor en responsables do seu propio partido menos antolladizos co que debe unir a todos os seus representados.

Desde a presidencia da Comunidade, á súa vez, a xesticulación ao estilo que se supón tiveron os numantinos, busca físgoas defensivas dun Madrid omnicomprensivo do ser español e case bate o récord de despropósitos ao entrar en cómputos e cálculos para parar á Covid-19; todo vale con tal de que sexa distinto do que outros teñen pescudado, aínda que poña en risco a moitas máis persoas. Esta actitude, con ser grave, o é máis desde o punto de vista exemplarizante para estudantes: a invocación continua a supostos científicos parece máis á propósito para desvaríos pedantes que para dar autoridade a cantos profesores e mestres indiquen como coñecemento científico, de modo que non poida ser objetado por calquera que, para xogar un intre, pida que haxa de votarse se é non científico o que ensinan e esixen saber.

A este paso, querendo ou sen querer, parece que estean adoutrinando aos adolescentes e novos para o futuro curricular que auspician os do “Pin parental”. Nas demostracións da presidencia da Comunidade de Madrid, cadra ben que as escolas e colexios, institutos e universidades que dependan dela pronto acrediten aos negacionistas en moitos campos do saber, a terraplanistas e diversos conspiranoicos; a ironía do “que inventen eles”, que esgrimía Unamuno para esixir máis atención á Ciencia, quédase vella polo dispar que segue sendo a dotación da Ciencia e Educación públicas respecto de outros países da nosa contorna. Trazas ten este asunto de que seguirá moi parecido ao acontecido coa propia morte do reitor de Salamanca que -segundo conta un recente documental de Manuel Pachón- tan mal nola explicaron, en gran parte porque o seu desencontro con Millán Astray o 12.10.1936 foi por non querer confundir a cultura e a forza.

Sentidiño

Os guións de campaña electoral permanente aconsellan mal no que a educación cívica corresponde; ao continuar coa mesma néboa de outrora fan que sexa cada vez máis difícil vivir sen que se lle nuble a ninguén o que propugnaba Aristóteles para o uso da palabra; a medida que crecen os efectos da pandemia, deberíase insistir en non confundila coas voces distorsionadoras da racionalidade democrática. Independentemente da secuencia do pacto frentista das dereitas onde cogobernan, se quen desde a representación política -a que sexa- vocean e non falan, a desconfianza de moitos cidadáns crecerá máis; por moito que se proclame un longo “Estado de alarma”, o comunitario perde sentido e o moi privado gana adeptos.

TEMAS: COVID-19.- Moción de censura.- Estado de alarma.- Medidas comunitarias.- Educación social.

Manuel Menor Currás

Madrid, 25.10.2020