A democracia era unha demo...

O escritor onubense Pablo Gutiérrez dá conta da "bronca" que leva dentro, o seu "cabreo" contra os "criminais" que provocaron a actual crise financeira en "Democracia", unha novela de corte social que pretende "cagarse na madre de alguén moitas veces".

Gutiérrez (Huelva, 1978) recoñece, nesta entrevista na SER, que no momento tan revolto que vivimos el necesita sacar fóra a súa obsesión por vivir nun país que non lle gusta e que non se move cara onde el quixera. Este profesor de Literatura nun instituto de Sanlúcar de Barrameda (Cádiz), que ten no seu haber premios como o Ojo Crítico de Narrativa pola súa anterior novela, Nada es crucial, plasma en Democracia (Seix Barral) a "insignificante" traxedia dun parado, Marco, "un tipo sen ideoloxía" nin avais que o respalden, fronte a acoso do imperio económico tras a caída de Lehman Brothers.

Aínda que asegura que a novela non pretende ser unha tese porque lle incomoda que un escritor "aleccione" ao lector, recoñece que a novela é claramente social e que dela pódese extraer a conclusión de que a familia na que naces e o lugar do que procedes "condiciona toda a túa existencia" e fai que teñas "máis ou menos posibilidades de supervivencia" nunha crise como a actual. "Da gran depresión mundial pásase á pequena depresión individual", asegura Gutiérrez, quen se mostra convencido de que esta gran crise pasará, do mesmo xeito que o fixeron as dos anos 70 ou 90, pero polo camiño "quedarían tiradas unha chea de xeracións, moitas delas sen solución". Igual ca no Hamlet, ao remate da obra , o escenario estará cheo de cadáveres; caerá o pano e ao erguerse de novo a función volverá comezar. Na novela, o seu autor fíxase no especulador financeiro Georges Soros. Gutiérrez converte a Soros "nun personaxe de cómic, de mestre oriental que todo o coñece e dáse de filántropo cando o seu único interese é lucrarse á conta dos demais". Marco, atopa nos retrincos de poesía que escribe nas paredes da cidade o seu refuxio. A falta de ideoloxía de Marco é, ao seu xuízo, reflexo da que padecen actualmente numerosos cidadáns, "non tanto por ignorancia ou ausencia de formación como por un profundo desencanto", e considera que movementos como o 15-M demostraron que existe interese nos mozos por participar na vida política e cívica "pero non hai confianza en ningún tipo de estrutura". A novela expón, segundo o seu autor, un xogo de palabras co significado etimolóxico de "democracia" (demo=pobo) e cracia (goberno do pobo), e subliña que directamente lle poderiamos quitar cracia e quedarnos só con demo, porque o goberno desapareceu, cedeu a institucións internacionais a súa soberanía e o pobo está sen goberno". A nosa democracia, a dá transción non era máis ca unha demo. Aquí non hai democracia", asevera Gutiérrez, quen subliña que para que exista, ademais de soberanía nacional, ten que haber igualdade, nun momento non que a fenda dá desigualdade é cada vez maior", e tamén xustiza social, "cando sabemos que ninguén vai impor xustiza e vai xulgar aos criminais que nos estafaron e roubaron". Neste contexto, afirma, falar de democracia "é unha comedia", ton que quixo darlle a esta novela nacida "do cabreo" e desde un lugar, a provincia de Cádiz, coa maior taxa de paro de España e no que os profesores de instituto como el non poden esixirlles aos alumnos lecturas obrigadas "porque os seus pais non teñen diñeiro para compralas". Iso si, Pablo Gutiérrez ten claro que o seu oficio verdadeiro e vocacional, é o de profesor, que é o que lle permite pagar a hipoteca e encher a neveira. A literatura queda para o seu tempo libre, "porque mañá -conclúe- ás 08:15 horas estarei dando clase a 2º F".

Entrevista na SER. (27.10.2012)