Radical Wert

Rosa Enríquez
(Publicado en La Región. 18.10.2012)

Se alguén dixer, nun lugar que non for España, 'Radical Wert', non debería sorprender que se asociase este sintagma adxectivo a un filme americano, como Artificial intelligence, American gigoló ou The quiet man, poño por caso. En principio, pode desconcertar, mais proben a distanciarse, imaxinen que son de Guatemala, por exemplo, e escoitan iso de 'Radical Wert', seguramente pensarían nunha peli cun tal Wert un chisco violento coas persoas e coas cousas. Coas palabras e ideas tamén. Digamos que imaxinarían -penso que non me engano- unha especie de cafre, moi cachas, de escaso entendemento e moita agresividade. Imaxinaríano porque aquí, dicir 'radical' é como dicir violento, excesivo nas manifestacións de contento e descontento. Un desquiciado, vaia. Ou desquiciada, claro. E aí é onde vou: á chave do asunto. Que significa 'radical' realmente? É unha palabra deturpada? Hai manipulación na concepción de radical existente no imaxinario colectivo? Algo debe haber, pois, se ben é certo que se debería emprega para calificar aquilo que 'vén da raíz' (lat. radix-radicis), entendendo raíz como base, cerne, mesmo, se se quer, orixe, non vexo eu por ningunha parte a relación do calificativo de marras con virulencia de ningún tipo. Tendo conta disto, coido que iso de usar 'radical' como sinónimo de 'agresiva' ou, moito peor, 'violento' faise de ben mal gusto, na medida en implica, dalgún modo, mentir. Radical, señor Wert, dise dunha persoa que para solucionar problemas vai sempre á raíz, isto é, á orixe dos mesmos. Daquela, os/as radicais nunca se conforman con explicacións pacatas, superficiais ou demagóxicas. Por esa razón, non aceptan a idea plana que, nalgúns sectores do PP, existe de España. Así é que defenden as linguas minorizadas porque entenden que a base da autoestima dun pobo consiste, entre outras cousas, en saberse dito, nomeado, explicado, non unicamente traducido. Os/as radicais cren na necesidade de erradicar a pobreza en tanto que causa da infelicidade humana e están convencidos/as de que a educación é imprescindibel para que un pobo sexa libre. Eis o sinistro da Lei Wert que, sorprendentemente, elimina bolsas -medio millón de alumnos e alumnas perden axudas para libros de texto-, aumenta a ratio -até 36 alumnos/as pode haber nunha aula de secundaria- e fala de calidade do ensino. Curiosa lei esa que deixa a tantas familias co cu o aire despois de pagar 200 euracillazos en libros de texto por vástago/a. Wert, vostede vai directo ó furacán, búscanos con cada frase lapidaria que pronuncia -'Los estudios de la OCDE dicen que se pierde eficacia solo a partir de grupos de más de 45 o 50 alumnos'-. No fondo 'vaille a marcha'. Gustámoslle e todo! Cousas veredes e oíredes?