As arduas repeticións do que sucede só son molestas para a nosa conversación
estival e para o traballo dos opinadores, que aparece monótono e repetitivo.
Pura ficción, con todo.
Preguntar de novo á realidade é voluntarioso afán de non renderse e seguir recomenzando coma se nada estivese pasando. Pero é inefable o que nos está ocorrendo. Todo é relativo, claro, e máis se de asuntos de convivencia falamos, nos que a educación recibida e propugnada para outros está en xogo.
O Bulldozer negro
A ninguén parece importarlle, por exemplo, que en máis do 78% dos casos o ensino da chamada “Historia actual” que reciben os nosos estudantes -o sucedido nas últimas tres xeracións de españois- estea tendo graves deficiencias en canto a conceptos expresados, periodizacións dos tempos e metodoloxías empregadas. Cóntao moi ben Fernando Hernández en El Bulldozer negro del General Franco (Barcelona, Pasado, Presente, 2016). As repercusións en canto a saber relacionar calquera noticia de prensa, explicala coherentemente cos seus antecedentes do pasado e saber decidir en asuntos cívicos que nos incumben a todos -como pode ser o caso dunhas eleccións democráticas-, poden ser máis graves aínda, polas repercusións que ten en canto a conciencia, responsabilidade e afecto polas institucións democráticas.
Depurando, que é xerundio
Xa nos empezan a dicir que pode haber terceiras eleccións. As sondaxes empezaron o seu lento gotexo de paciente labor preparatorio de lectores e oíntes dos medios. E, namentres, non saímos do asombro de ver que no primeiro terzo do século XXI se invoque repetidamente -en distinguidos lugares de Europa- a yihad ou o que baixo talsuposto se queira incluír, coma se once séculos atrás nos atopásemos e non sucedese nada desde entón. E máis nos desconcerta aínda, se cabe, que nos arredores da UE esteamos asistindo a intentos de vez e concienzudo contragolpe. O acontecido estes días en Turquía vén acompañado de amplas represalias,depuracións e demais festivais da unicidade de criterio obediente ao poder instituído. A iso están sendo sometidos todos os corpos administrativos e, en particular, os da educación. Unha actitude que recorda amplamente o sucedido en España con motivo da guerra e postguerra, cando a depuración ditatorial de mestres,profesores e persoal dos incipientes institutos científicos trouxo un regueiro de mortes, abusos e exilio, que deixaron un país máis poboado de ignorancia e atraso, e impuxo un sistema educativo cheo de fundamentalismos estériles.
O atoamento
Aquí e agora, perdura o atoamento subseguinte aos abusos maioritarios que ninguén parece querer asumir. Por iso uns soñan coa aclamación. Outros coa posición relativa: se marxinal, de referencia ou compañía, e as súas vantaxes. Todos, aprendendo aínda a sumar, tratan de tensar a situación sen luxarse demasiado de realidade, que segue ao seu aire, necesitada de que alguén a contemple con ganas de modificar o seu rumbo trastabilleante.
Non se adiviña aínda como será a seguinte Legislatura e xa estamos vendo que, moitos dos que están en funcións, seguen actuando con premeditación e descaro, sen dar a cara no Parlamento. Confían claramente en que todo seguirá como está, con plenos poderes para seguir machucando canto soe a interese polo ben común compartido en igualdade. As decisións da Consellería de Educación da Comunidade de Madrid, emblema de “as melloras” da LOMCE, no referente a nomeamentos dedirectores a dedo -con todas as súas consecuencias na xestión burocrática e tan pouco educativa dos centros- é bastante máis que un síntoma. O de Bustarviejo e o seu CEIP Montelindo, por exemplo-un caso entre moitos outros como o “IES Miguel Hernández” ou o “Xataf”? ou o “CEIP Quevedo”, en Getafe -, non é casual, desde logo. Cando parece que se lles acabaron os candidatos dispostos a ser capataces que, baixo supostos proxectos innovadores, impoñan o ideario neoliberal, botan man -a finais de xullo- de voluntarios ambiciosos, dispostos a sacrificarse descabezando calquera formulación que priorice os intereses democráticos das comunidades educativas e afundir canto antes ao ensino público.
Naomí Klein podería facer un magnífico apéndice ao seu The Shock Doctrine (2007) co que estes aproveitados imitadores tardíos dos aires de Milton Friedman e a Escola de Chicago están levando a cabo para aumentar “o capitalismo do desastre”. Nin no verán descansan. Por iso Agustín Moreno suscita medidas urxentes para evitar os destrozos da LOMCE. E por iso tamén, moitas familias ilusionadas con que aos seus fillos se lles trate doutro xeito no sistema educativo, están reaccionando -aínda que sexa un verán moi caluroso- ao que entenden unha clara conculcación dos seus dereitos cívicos: Non pasaramos a Transición?
Cara a novas feudalizacións?
Namentres, a suposta esquerda parlamentaria -a esquerda contra a esquerda, que
di O Roto- todo parece estar volvendo a donde estaba moito antes do 20-D . A
inoperancia dos novos efebos da política non é moi distinta da que había cos
séniors. Xa non se sabe demasiado de que vai cada cal: iso da ideoloxía non
pasa de eslogan cambiante, o barullo é inmenso e, a este ritmo de parladoiros indiferentes ao que sucede na rúa, acabaremos recalando confortablemente en
torno á consabida paixón polos asentos de primeira fila. Os que non saben ben
se pertencen ás clases traballadoras ou ás clases medias -por máis que as
reformas laborais traten de recordarllo- parece que vaian ter difícil saber os
que os poderían representar ao fin se
isto volve desembocar nunha terceira convocatoria electoral. Entre abstenciones
e cambios de voto, a expectativa xa considera que a historia española pode
regresar cara aos tempos medievais: as novas feudalizacións que están en marcha
poderían ser un gran avance. Menos traumático parecería todo se antes dunha
nova convocatoria se chegase a consensos que pouco tivesen que ver co que sofre
a xente, pero non sería moi distinto. Cando espertemos do verán seguramente
seguiremos falando da xordeira e inmobilidade dun mundo equívoco e lánguido en
que o ben e a felicidade son alleos á especie humana. Ambas -como o dinosauro
de Monterroso- seguirán aí, nada alleas ao que nos estea pasando. Ao tempo.
TEMAS: Situación postelectoral. Terceiras eleccións. Sondaxes electorais.
Esquerda. Feudalizacións. LOMCE. Dirección de centros. Proxectos educativos.
Depuracións educativas. Historia actual de España.
Manuel Menor Currás
Madrid, 27/07/2016.
No hay comentarios:
Publicar un comentario