A LOMCE continúa no BOE. De momento, non se derroga.

O actual Black Friday posto en marcha para asuntos educativos non implica cambios sustantivos no establecido. En similares rebaixas comerciais, a OCU recomenda especial atención aos trucos.

Agora que, ao parecer, ata no PP prende a idea de revisar a LOMCE cunha nova lei de “consenso”, non se ha esquecer que non hai mellor xordo que o que non quere oír. Para evitar falsas expectativas, non perdan de vista as características deste dubidoso “diálogo” que din promover .

Prolegómenos
O previsible Mariano Rajoy é paradigmático. Tantos límites puxo ao que lle suscitaron os sindicatos sobre as urxencias da pobreza, pensións e desemprego, que os sindicalistas han ter a sensación de que non os quere oír. O “diálogo” do presidente é tal que só admite o que lle diga a súa xente, esa para a que non existe canto está máis aló dos seus despachos: viven noutra realidade. Fátima Báñez, á cabeza sempre da desconexión das palabras co seu significado, veu a dicir, por exemplo, que os salarios de pura explotación laboral, inferiores aos 675 euros, non existen porque serían ilegais para os que traballen 40 horas; xa que logo, “ninguén cobra por baixo do salario mínimo”. Con semellante empatía xa se advirten as primeiras escaramuzas que sobrevendrán por ver se o ruído folguístico lles aguza a capacidade auditiva: CCOO e UGT queren mobilizarse os días 15 e 18 de decembro ante a nula vontade de diálogo do Goberno.

Se nos imos un pouco máis lonxe, veremos os hábitos de finura perceptiva que cultivaron a fondo. Era o 11 de febreiro de 2009 e os procesos xudiciais en que empezaba a ser pública a responsabilidade do PP aínda estaban comezando. O líder saíu aos medios para dicir: Non é unha trama do PP, senón unha trama contra o PP. O PP cre que Garzón debe absterse e pide a recusación do xuíz. A secuencia continúa: logo de ternos predicado como pelexaban contra os corruptos -logrando que lle caesen a Baltasar Garzón 11 anos de inhabilitación por iniciar a trama Gürtel-, acaban de indicar que o suave pacto con Cidadánsrespecto diso debe suavizarse máis. A morte de Rita Barberá levoulles a revisalo, o que non impediu a Rafael Hernando precisar que eles sempre cumprían o pactado: “non asino acordos para quinceminutos”. Este tan encabuxado personaxe, para salvar o comportamento do seu partido coa exalcaldesa valenciana, non dubidou en chamar moi cínicamente “hienas” aos medios e a cantos -fóra do PP, claro- dixesen algo da falecida. As contradicións oportunistas deste Hernando dan indicios sobrados de cinismo, esa calidade que na vida política brilla con excesiva asiduidade. Aí están, igualmente, as declaracións do actual rector da Universidade Juan Carlos I respecto de os plaxios en que reiteradamente foi pillado. Non lle importan as corruptelas de diverso alcance -curiosamente a favor de achegados do PP e de si mesmo-, que só contribúen ao desprestixio do sistema educativo e ao de quen non di senón disparates “disfuncionais”.

Esta tónica xeral dos responsables do PP non a vai corrixir a campechanía diplomática de Méndez de Vigo. Como garantía para o diálogo que agora se anuncia inminente, é pouco fiable que el mesmo se poña de exemplo para esta esixente perspectiva de traballo. O seu sorriso compracente e as súas humoradas non se compadeceron coa sinceridade axeitada cando, na pasada conferencia de prensa do venres 24, proclamou que xa el fixera moito nese terreo do leal intercambio verbal. O que de verdade sabemos respecto diso é o que dixeron os interlocutores que convocou a”dialogar” en Alcalá 34. Tan profundamente insatisfeitos saíron que lle recordaron, xa antes deste verán, por onde debía empezar para que as súas propostas merecesen atención. E tamén foron abundantes as réplicas suscitadas polos dous principais documentos que -encomendados a José Antonio Marina- tratou de promover como base de traballo. A moitos analistas parecéronlles unha tomadura de pelo. En nome de que hai que fiarse do que agora propón? Ten un misterioso talismán que se sacará da manga nun momento de clímax, cando todos se esquezan de que o seu xordo afán dialogante empezou cando enviaron a Wert de vacacións a París

Pedro e o lobo

Con farto pesar de cantos levan na pelexa por unha mellor educación moitos anos, esta historia do “diálogo” con que o Goberno de Rajoy quere agora aparentar un accidental cambio de rumbo, soa a trampa mortal para armarse de razóns en que apoiar que non modificarán nada. É tarde para que mereza crédito e, sen máis garantías que as dunha verbosidade amplificada en medios afines, soa, de entrada, como os malos augurios para as ovellas de que falaba a popular sinfonía de Prokofiev en 1935, Pedro e o lobo.

Por se fose débil o receo a un pasado que pon en dúbida as intencións actuais, os acontecementos dos últimos días que aquí se comentaron tampouco teñen desperdicio. Máis que falar de sinceridade, este trasfondo para referirse ao educativo en formato de diálogo non favorece o respecto nin a confianza recíproca. Aí están os xeitos en que trataron as reválidas, a lentitud en entender que se lles pedía na rúa e no propio Parlamento, á vez que ían dando longas cambiadas para finxir que estaban onde non estaban e como trataron de parar a tramitación legal do que se votou no Parlamento. E non se esqueza, en fin, que o PP unicamente admite que, só no caso de que se chegase a un pacto educativo, suscitaríase unha nova lei de educación. Esta posibilidade de futuro pode, ademais, quedarse en futurible, pois o alcance da noticia queda limitado, en primeiro lugar, a que se chegue a un acordo ou “pacto social e político pola Educación”. E, en segundo lugar, a que ese acordo se logre en seis meses. Ollo! En boa lóxica, de posse ad esse non valet illatio.

Black Friday

É tempo de ofertas e promocións, para que se anime o mercado emocional. Pero é momento de profunda atonía, e a mercadotecnia política non concretou a contía da rebaixa nin cal é a compra básica para apropiárnola. Que nos queiran macerar nas pavías dunha vantaxe improbable non obriga a dar creto a vendedores de fume. Advírtase que en ningún caso dixeron que reneguen da LOMCE nin das súas pompas. “Substituír” non é “derrogar”: só implica algúns apaños. Tampouco se obrigaron a revertir os recortes que nos últimos tempos mermaron os recursos ata o 3,9% do PIB, nin actualizar un investimento que retrocedeu ao nivel dos anos 80, cando aínda estaba incompleta a ampliación da obrigatoriedade ata os 14 anos da LXE. Ninguén dixo tampouco que anceiaran un compromiso para entrar no miolo dos grandes problemas de fondo. Só aparentemente encubertos no art. 27 da Constitución, moi probablemente seguirán aí intocados, afectando especialmente ao ensino público se non se corrixen. Todo o cal leva a entender que, para este suposto diálogo, se estea despregando unha metodoloxía que non é distinta da que desenvolveron para falar das reválidas. Amagaron con que ían desaparecer e aí seguirán, e identicamente sucederá coa LOMCE.

Por agora, o relativo a este asunto limítase a seguir xogando con dúas palabras crave, “!diálogo” e “consenso”, ata que sirvan para acusar aos que non entren polo aro do monólogo instaurado nestes anos. Nada se alterou do que xa se sabía desde o Pacto asinado para a investidurade Rajoy entre PP e Cidadáns. A única novidade é que a este pacto, supostamente moderador, sumouse un PSOE desacreditado que non se sabeben a quen representa e menos con outro Hernando na portavocía parlamentaria. Culminada a triangulación de acordos sobre intereses económicos compartidos que se operaron entre élites coincidentes e centradas, o discurso en prol de que as respostas aos problemas educativos, culturais e sociais sexan favorables á maioría democrática ten garantidas todas as bazas para reafirmarse no que estaba pautado.

De aquí a maio, haberá tempo de ver en que medida se altera- o que é compás educativo no BOE. Máis aló de retoques ao calendario das reválidas, a música regulamentada a non deixar de oír -por este e outros moitos asuntos- seguirá sendo a do pentagrama non escrito que Forges volveu a recordar este pasado día 25: "Meu fillo, todo isto algúndía... seguirá sendo deles".


TEMAS: LOMCE. Pacto educativo. PP. Rajoy. Cidadáns. PSOE. Sindicatos. Mareaverde.

Manuel Menor Currás

Madrid, 27.11.2016