As urxencias de voto fan milagres. Pero non tanto como para que os PXE se ocupen dunha educación boa para todos.
Por mor da aritmética imprescindible para sacar adiante o proxecto de Orzamentos Xerais do Estado, xa non é problemática a subida xeneralizada das pensións nun 1,7%. Vendéronnos películas dispares, incluída a do esforzo ímprobo de sostelas co 0,25 xa era unha fazaña, reiterada ademais. Parecen atopar un benéfico nicho de recursos nos grandes de Internet, como Google, logo dun longo imperialismo que os colonizados debían agradecer.
Salvo que política sexa só o que contan moitos políticos e quen lles fan a rosca, habería que recordar que a Méndez de Vigo dixéronlle os seus xefes que dixese que, en caso de”pacto”, en 2021 alcanzaríase en Educación o 5% do PIB, desde o 3,67% ao que o reduciron estes anos. O exemplo das pensións obriga a esixir un cambio de perspectiva -tamén en Sanidade e demais prestacións-, pois existen multitude de aproveitados da nosa tradicional ausencia de esixencia tributaria. Aí están as corporacións que tanto evaden; os beneficiarios de moi rendibles privatizacións dos anos setenta e oitenta; as construtoras de monumentos á nada; os concesionarios de autopistas inútiles rescatadas a conta do público; os prestigiados emprendedores de oficios improdutivos que detraen recursos de cidadáns cautivos da necesidade; os empeñados -por similar motivo- en acrecentar a privatización de servizos esenciais como a auga, espazos públicos urbanos, seguridade, sanidade, educación ou dependencia. E, a máis diso os corruptos de todos os niveis, os xerarcas de idearios relixiosos -o católico, desde logo, e o doutros monoteísmos-, que financian edificios e actividades variopintas -sobre todo educativas- agraciados con exencións, subvencións e concertos de diverso alcance: en conxunto, máis de 11.000 millóns de euros. Este neoliberalismo retrógrado imperante, ocupado en que todos os cidadáns paguen os privilexiados patriotismos dalgúns nunha época de necesidades críticas como as que se mostraron o pasado día un de maio en toda España, é socialmente imposible: país periférico e con moita man de obra intensiva sobrante, non dá para tanta asimetría graciosa.
A patria do dous de maio
Na súa historia é difícil atopar os términos “patria” e “patriótico” antes de 1808, aínda que deron e dan moito xogo desde entón como linguaxe tópica, tan apto para un roto como para un descosido, moi utilizable a conveniencia. Por poñer un exemplo -moi ao fío do 2 de Maio-, aí está unha festa madrileña onde non é habitual diferenciar churras de merinas e, a miúdo, aparece máis patriota calquera reaccionario que os cidadáns ou cidadás que se propuxeron vivir nunha España en que non estean gratuitamente limitados os dereitos e liberdades. Pasou moitas veces desde 1812. E en 2018 -cando, entre outros, arrecian os problemas coa liberdade de expresión-, os últimos catro presidentes autonómicos, pillados en babecadas mentirosas, impropias de patriotas atentos ao benestar dos seus conciudadáns, recordáronnos que a corruptio optimi pessima.
A ignorancia adoita ir bastante asociada ao patriótico cando se trata de que a linguaxe non deixe ao espido ranciedades patriarcais e propicie a difusión de mentiras a gusto, pero en proveito propio. Levamos véndoo anos e anos, coa manipulación da historia e das institucións, a invención de supostas tradicións culturais e a continuidade de falsidades máis ou menos oficiosas. Agora mesmo, estes días, aí están os mozos de Cidadáns -acompañados, ao parecer, por Vargas Llosa en labores estraños á boa literatura que escribiu- ás voltas co feminismo, Clara Campoamor e o voto feminino. Desde 1933 -e con mal coñecemento da Historia-, mira que non hai problemas que solucionar ou motivos serios en que ocupar a atención da cidadanía. Nun sistema educativo xusto e igualitario, por exemplo, e en non dicir tonterías oportunistas.
TEMAS: Orzamentos Xerais do Estado (PGE). PIB educativo. Ensino público. Sistema impositivo. Patriotismo. Feminismo. Igualdade de dereitos e liberdades.
Manuel Menor Currás
No hay comentarios:
Publicar un comentario