Cun pacto aséptico, afastado de asuntos conflitivos, sen privilexiados e postergados, todos serían igualmente libres ante a LOMCE.
Cando en 1929 Karl Mannheim explicou como na conformación da opinión pública -parte vital da democracia- entran diversidade de medios e intereses, deixounos advertidos de que “non hai discurso máis ideolóxico que o que se presenta como non ideolóxico”. Sucede que, no contexto habitual de disparidade de perspectivas, “o concepto particular de ideoloxía implica que este término expresa o noso escepticismo respecto de ideas e representacións do noso adversario”. Adoita nestes casos ser recurso próximo á mentira para esquivar, en nome dunha suposta neutralidade, as interpelacións de calquera situación.
Hai momentos, con todo, en que non hai modo de que non resulte sectario o que os estrategas políticos pretenden “natural” ou de “sentido común”. Tales tópicos, indutores do prexuízo e do medo, sempre son superados pola reincidencia empírica do sesgo tendencioso e, nesta renqueante Lexislatura, fan cada vez máis incoherente o plan de pacto educativo que Méndez de Vigo exhibe -supostamente dialogante- desde xuño de 2015.
Sen profundas averiguacións, os desconcertos do día a día traizoan o seu sorriso. Que unhas cremas conten máis que as falsidades dun título educativo é preocupante: son tradicións parellas ás que avergoñan e intimidan por confundir abuso e violación en sentenzas como a dos de “a manda”. Pero que o “caso Cifuentes” cuestionara determinados alicerces da universidade non debería deixar nas pavías da incompetencia ao ministro de Educación e non tivera nada que vixiar antes de remendar irregularidades e prestixios perdidos. E que o “caso Casado” se presentase como normal, de alguén a quen lole viña ben lucir un tituliño aparente, tampouco sería problema se a privacidade de pagar un certificado acreditativo das competencias que foran non puxese en risco o prestixio do sistema educativo.
Súmense tamén os ardores guerreiros que Cospedal e Méndez de Vigo queren introducir no currículum escolar, coma se en grao sumo natural se tratase “por nostalxia daquela Formación do Espírito Nacional” e, por suposto, en contra da “Educación para a Cidadanía” que en 2006 tratou de introducir LOEA-, e debería ser así a integradora educación para a paz nas aulas escolares.
Ideoloxías sen escrúpulo nin crepúsculo
Pero o que máis evidencia unha ideoloxía sectaria son as decisións que denotan valor bursátil contable. Imposicións deste teor, denunciadas regularmente por plataformas diversas, poden verse no que CCOO informara ao comezo deste curso (nº 362 T.E.) e que o pasado día 16 mostrou claramente a SER: nestes anos de crise, o PP subtraeulle ao ensino público 6.000 millóns de euros -pese ao aumento do seu alumnado-, mentres á concertada subiulle a dotación en 160 millóns máis. A esta exemplar xestión ideoloxizada da universalidade e liberdade educativas que prescribe o art. 27 CE -cambiando a relación entre pública e privada- engádese o que conta o último número de T. E., o 365: “O Goberno comprometeuse ante Bruxelas a reducir o investimento educativo ao 3,67% do PIB e a un 3,4% en 2030, cifras que nos remiten aos anos 80 do século pasado”; e, por outra banda, nas desgravacións fiscais dos PXE-2018, hai “un monto de 1484 millóns de euros para beneficios fiscais a familias que puideron sufragar cotas en escolas infantís privadas, uniformes escolares, clases de idiomas, etc.”. Agréguese, en fin, que o TC acaba de mostrarnos coa súa sentenza sobre os colexios segregadores -un 70% do Opus Dei e o ponente do fallo xudicial tamén- á beira de que ideoloxías se poñen oito dos seus membros.
Por iso Méndez de Vigo non entende que tecer un sentido común compartido para resolver as urxencias do sistema educativo -máis aló da escueta escolarización-, requira outros mimbres. Para empezar, non ofender con argucias aos que reclaman atención aos intereses comúns, os de todos.
TEMAS: Pacto educativo. LOMCE. PIB educativo. Ideoloxías. Ensino público. Ensino privado. Títulos universitarios. Orzamentos Xerais do Estado (PGE).
Manuel Menor Currás
Madrid, 27.04.2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario