Veremos, por exemplo, se o que prima en Educación é tanta España invocada sen españois ou son preferidos os españois sobre tanta esencia irredenta.
O novo inquilinato da Moncloa propiciou apreciar, entre outras, a calidade democrática da escena mediática. Os términos con que foi acollida de inicio a sorprendente moción de censura, son significativos. A Celia Villalobos debeulle vir á memoria aquilo de que contra Franco viviamos mellor, porque, segundo ela, o medio que se interesaba pola súa opinión íase a quedar sen tema de conversación nin capacidade crítica por mor da caída de Rajoy.
Esa saída está próxima ao tipo de insidias que se viron en moitos medios. Denotaban un malestar que nin a Bolsa mostraría. Indutores do medo, os términos que empregaron rozaban a hecatombe: “apocalipse”, “zozobra”, “caos” e temor foron moi frecuentados e os partidarios da confesionalidade escolar apuráronse a protexerse. Nas Redes, entre moito sarcasmo, tampouco faltaron alusións a unha repetición da “Fronte popular” dos anos 30.
A moitos “analistas” da caída de Mariano -e da súa propia, talvez- este modo de chegar á Moncloa resultoulles indignante pese a que estea contemplado na Constitución. En tres ocasións anteriores non prosperara e, se se lle unía que os votos que necesitaba Pedro Sánchez eran dunha variedade tan ampla -ao implicar todo o espectro político salvo ao PP e Cidadáns-, éralles agora máis fácil mostrar a súa histérica oposición ao acontecido que estar críticos co distanciamiento do Goberno respecto de as dificultades crecentes dos cidadáns. Foi a crueza da sentenza xudicial da Gürtel a que agudizou as contradicións e mentiras que, desde hai bastante máis de dous anos, estaban no aire. Esa penosa conxunción da primeira das grandes sentenzas sobre corrupción coas evasivas do PP no Parlamento, e con acontecementos como os de Cataluña, só repetiu, con todo, estables xestos de aburrimiento e deixación ante os problemas, coma se fose misión da xudicatura ou do mero paso do tempo o solucionalos.
Con canta LOMCE nos quedamos?
Cabe saudar este momento como o da esperanza de bo oído para un serio diálogo social e político. Sen harmonizar estes dous planos -o social e o político-, o que dure o novo Goberno sería outra perda de tempo para os cidadáns, destinatarios e posibles beneficiarios deste cambio. O panorama é moi complicado e os riscos de desacerto múltiples: son moitos ollos a mirar -pois estamos en democracia-, e tamén moitos os intereses a conxugar -contraditorios moitas veces-, o que é máis difícil de canear. E, de fondo, a realidade económica de España é máis deficiente do que aparentan as cifras macroeconómicas que se publicitaban. Verase agora como os déficits estruturais seguen aí; que os modos de afrontar a crise desde os meses finais da etapa Zapatero -incrementados na etapa de Rajoy-, aumentaron as carencias dos máis débiles e arrastraron consigo as dos niveis inferiores das clase media cebándose sobre todo con amplos sectores de mozos e mulleres; e que iso non nos privou de aumentar o déficit exterior, poñer en risco as pensións e, de paso, o patrimonio común das prestacións sociais para abaratar responsabilidades do Estado como a Sanidade e a Educación.
O do ensino é unha paisaxe especialmente danada. Nin prosperaron fórmulas de “pacto educativo” pensadas en gran medida para publicidade enganosa -ao non tocar os serios problemas estruturais do sistema-, nin tampouco asuntos como a carreira e o estatuto docente, a selección previa á mesma ou a tan anceiada Educación Infantil. Pero a LOMCE segue aí, os orzamentos educativos están en mínimos históricos, o ensino público languidece mentres se sosteñen intereses moi privados e confesionais, e non se reverteu apenas nada, cando no ensino tivo lugar o ERE máis grande destes anos. Señores do PSOE, que teñan sorte! Vana necesitar para que a normalidade da participación plural non sexa unha debilidade.
TEMAS: Moción de censura. Novo Goberno. Reaccións mediáticas. LOMCE. Urxencias do panorama educativo.
Manuel Menor Currás
Madrid,
03.06.2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario