É un asunto de Estado a educación igual dos españois?

Fálase estes días de buenismo e presuntos “asuntos de Estado”, de diálogo e de disputas coa Moncloa. Bótase en falta a educación.

O verán é pródigo. A desinhibición fai que as obsesións saian das súas reprimidas canles, a prudencia desaparece e resplandece o que importa. Atentos, pois, a ese subconsciente. A presunta “ausencia de noticias” e as ondas de calor- non deberían pretextar que as serpes de verán propiciasen o aparvamento informativo.

Bolen polos medios -por se espabilan as neuronas- os grandes ASUNTOS DE ESTADO, en que a LEALDADE entre os distintos partidos debe ser primordial. Ese núcleo duro de cuestións principais, cuasi inamovibles e reservadas, suponse que ha de preservarse do debate partidista en que faxarse a diario para darse a coñecer mellor á vez que, aproveitando os descoidos ou impericia dos que estean no Goberno, prepárase o terreo para o seu remoción. De Maquiavelo para acá este concepto central da xestión política perfeccionouse tanto que pode resultar ás veces insignificante, tan válido para un roto como para un descosido. A organización estatal -máis desvinculada de personalismos a medida que se modernizou a súa burocratización- subsumiu como propias as materias que no Ancien Régime eran preocupación especial do monarca no logro da “felicidade dos seus súbditos” e, ata corrían a cargo do seu “peto secreto”.

Esa vinculación cun obxectivo tan atractivo como variable permaneceu incólume na axitada historia das transicións desde que as monarquías autoritarias empezaron a desvincularse do feudalismo señorial. E segue sendo impreciso en que medida os ASUNTOS DE ESTADO teñen que ver coa vida cidadá: supostamente, o Estado é un ente superior que a engloba desde que a modernidad do século XV barruntou unha separación de recursos entre o que era do rei e o que pertencía aos seus súbditos. Pero case sempre, pero máis segundo quen mande, demasiadas veces temos a impresión de que segue sendo verdade aquel estival eslogan que, trucado, proclamaba: “Cando un monte se queima algo seu quéimase, Señor conde”. Redunda niso que non nos distinguimos por ter unha EDUCACIÓN CÍVICA acorde e igual para todos os escolares.

Algo seu se queima...

Sendo punto tan sensible, audaz é que aparezan en escena os ASUNTOS DE ESTADO. Con motivo da visita de Casado a Sánchez na Moncloa, o segundo ofrécelle aoprimeiro cinco acordos que, ao seu entender, son claves por reservárselles esta categoría de alta política. De Casado, á súa vez, ofrecéusenos un disenso previo, porque o territorio que prefire marcar vai por outros camiños. Neste escenario supuestamente aberto, en que as primeiras escaramuzas son para situarse nun campo propicio, aos lectores de prensa ou oíntes do que transmiten as ondas, sométeselles as masaxes tamén máis proclives para predispoñer preferencias. No seu foro interno, cada cal ha de ir inclinándose a mercede das fintas que propón cada actor político: o modo de falar, a énfase que dá a cada cuestión, o risco de que pretende previr ante un panorama sempre incerto, irán dispoñendo o favor de cada votante cara a un ou outro lado, ou cara a ningún.

Non se han de esquecer, ademais, no rápido devir do verán, as fugaces aparicións dos comparsas. Estes peóns tamén xogan, en prol dun ou outro lado do taboleiro de xadrez. Aí están -entre outros- os abandeirados do franquismo, con frontes tan controvertidos como o Pazo de Meirás, Cuelgamuros ou unha suposta desmemoria“vilipendiada”. Tampouco cesan os eternos profesos do confesionalismo católico, indisoluble dos asuntos de Estado? Hai moito onde fixarse, para seguir o nó e o desenlace do que non é serie, novela nin obra de teatro, senón o núcleo das decisións que se toman -ou se van a tomar- no noso país. Chama a atención, en todo caso, que nin Casado nin Sánchez teñan a educación dos españois entre os ASUNTOS DE ESTADO. De momento, no que transcende á opinión pública sobre tales preocupacións, seguen a tradición? Por agora o do mestrado de Casado si parece asunto serio. Talvez á educación de todos para todos lle toque despois? Atentos.

TEMAS: Asuntos de Estado. Políticas educativas. Educación cívica. Educación de calidade. Artc. 27CE


Manuel Menor Currás

Madrid, 02.08. 2018