O custo cero como precepto ten curto percorrido

Perrencha para uns ou mercadotecnia para outros... o decreto que suprimirá o recorte obrigatorio do gasto educativo será advertible pronto nas aulas?

Como primeira medida para frear a LOMCE non está mal, aínda que sexa curta e non vai estar dispoñible na súa totalidade para o curso próximo. Pero céntrase no principal: o investimento e, de paso, atalla aquela ousadía retórica de Wert respecto de que, con menos recursos, podía haber unha boa educación. Os recortes viñeron antes da LOMCE, co famoso R.D.-lei 14/2012 que agora Pilar Celáa pretende revertir e que a LOMCE certificou.

Reversión
O custo total de un e o outro, con todas as secuelas en sucesivos decretos de Wert e Méndez de Vigo, e o seu tratamento no déficit con Bruxelas -soportado especialmente pola escola pública-, foi obxecto de todas as reivindicacións dos profesionais da educación nestes anos marianos. Dan fe diso os comunicados e manifestacións de mareaverde, CEAPA e colectivos de mestres e profesores. Na Comisión parlamentaria para o Pacto Social e Político en Educación hai abundantes referencias a iso, igual que en sesións do Consello Escolar do Estado. E unha síntese do que supuxo aquel afán de desmantelamento privatizador, está accesible nun recente libro de FE-CCOO, conmemorativo do seu 40º aniversario. O capítulo dous recolle canto a revista Traballadores do Ensino (T. E.) testemuñou: as medidas que en cada comunidade foron tomándose -incluídas as que agora poñen reparos á supresión do decreto orixinario- e as contías globais do retallado. Permite ver, sen trampas, o favorable trato que -durante todo o tempo da suposta crise- tivo o ensino privado. É un bo baremo, ademais, para cuantificar o diferencial que poida alcanzar esta reversión do decreto de 2012 que agora quere iniciarse.

Con esta medida Celáa retoma a testemuña onde Méndez de Vigo o deixou. No seu proxecto de pacto estaban os recursos; a discrepancia coñecida co PSOE estivo na súa contía. Pode, pois, ser un bo camiño para preparar unha alternativa á LOMCE e o seu contexto. No entanto, unha vez que as cinco comunidades do PP fixeron o seu xesto de retirarse, logo de tres horas de reunión para decatarse da derrogación do penoso decreto, superado o empate de rabechas as cuestións principais seguen en pé e non son de pouca importancia.

Custo cero?

Aquí -como no concernente ao teito de gasto-, se dirime a posibilidade política deste Goberno e, por suposto, a súa vontade de exercela cun grado de compromiso convincente. Ambas cousas van xuntas, dada a precariedade de votos parlamentarios con que conta para saír adiante día a día, en intensa negociación cruzada con outros asuntos de non menor substancia. Pero é unha ocasión para demostrar a calidade política dos xestores do Ministerio neste momento, que se acabará medindo non por consensuar, senón pola categoría dos acordos a que sexan capaces de chegar. É de desexar que non se cansen ao primeiro rifirrafe. Esta medida non ten custo cero -especialmente para as Comunidades-, pero os outros asuntos, con ser o do soporte normativo do aforro en educación moi significativo, téñeno menos. En primeiro lugar, o alcance global da reversión do recortado a que se aspira, cos seus prazos correspondentes. E en segundo lugar, o emprego real deses recursos en situar á escola pública nas condicións que necesita. Aí verase que o valor dos xestos iniciadosmedirase en que moitas decisións obrigarana a sobrepoñerse a obstáculos máis serios que o desta “rabecha” dos representantes do PP; teraos tamén de dentro do PSOE.

Duns e outros partidos, poderase confirmar pronto a vontade de acordo, consenso e pacto que teñan por un sistema educativo que poida cumprir con dignidade contrastada o dereito de todos os cidadáns a unha boa educación. Suponse -pero terán que demostralo con feitos- que non se satisfán coa mera escolarización de todos os nenos e nenass nin, tampouco, con que o sistema siga funcionando con clara mostra de privilexios ao segmento dos que en xeral menos o necesitan.



TEMAS: Reversión recortes educativos. LOMCE. R.D.-lei 14/2012, de 2º de abril. Revista T.E. (Traballadores do ensino).

Manuel Menor Currás

Madrid, 31.07.2018