Os cálculos sobre o que pode arrastrar o indulto
do procés, máis que á necesidade de diálogo político apuntan a que medre o
desafecto.
Nun dos libros máis atractivos de Mark Twain, Cartas desde a Terra, un Satán de
ficción, ante o espectáculo dos animais primixenios perseguíndose entre si e
ata devorándose, pregunta ao Creador: “-Para que serven?”; e o Ser Divino
responde: “Son un experimento sobre moralidade e conduta. Observádeos e
aprendede”.
Pasmosa peculiaridade
No desacougane relato, tratándose de algo que
estaba no ser da Natureza e non haber no mundo animal máis remedio que obedecer
a súa lei, cada animal era “inocente”, pois seguía a lei de Deus. Máis
complicado era ver o ser humano, millóns de homes, mulleres e nenos con
distintas calidades morais cada un, nun amplo abano de graos e intensidades en
cada cal, de modo que nalgúns as tendencias elevadas e sublimes imperarán sobre
as malas e chamaranse homes bos, mentres que noutros dominarán os malvados e
serán chamados homes malos. Na conversación celestial, anterior á presenza de
tanto ser variopinto sobre a Terra, o Ser Divino vén dicir: “O home é un
experimento, o resto dos animais son outro. O tempo demostrará se merecían a
pena”. A Terra -aseguraba o narrador Twain- é un lugar “estraño, extraordinario
e moi interesante”, no que “o home é dunha peculiaridade pasmosa” e, en moitos
aspectos, “un disparate”. Esta formulación escenográfica dáballe pé para 11
cartas nas que reflexiona sobre os hábitos dos humanos e as supostas regras que
os rexen
Exemplaridade
Calquera noticiario dos “últimos tempos” -cronoloxía
que pode cinguirse exclusivamente ao acontecido desde o inicio deste mes de
maio- contén amplo repertorio para proseguir o sarcástico modo de mirar do
escritor americano. As escasas 100 páxinas do seu libriño poderían dar pé para
unha enciclopedia das que nos anos setenta adoitaban poñerse nalgún aparador da
sala de estar, en que poderían figurar as solemnes meteduras de pata e tropezos
en pedras de diverso calibre, comparables ás de xeracións anteriores ás nosas,
estas que -como di a propaganda de mercadiño- son as mellor preparadas. Ninguén
lía aqueles libros por fascículos que adornaban moito e parecían dicir que
acadaramos un gran nivel sociocultural; tampouco faría falta ler a nosa
historia de desatinos de agora mesmo: hoxe, con “chíar” dámonos por decatados e
parece sobrarnos toda información contrastada.
Dá igual a demasiados humanos; está na lei da
natureza que o home cumpra co seu ser disparatadamente experimental, e xa
calquera cousa é obxecto de gran litixio e, a cotío, de rifa intensa. O paso
pola “nova realidade” post-Covid-19, de novo sospeitosamente imprecisa, agudiza
as ansiedades acumuladas en ano e medio e levanta todo tipo de opinións e
contraopinións. Entre tanta riqueza opinativa que nos está mostrando a
liberdade de expresión, nos últimos días xa é especialmente abundante a que
xera o posible indulto aos políticos cataláns do procés polos feitos de 2017.
Co trasfondo de expectativas que suscita a independencia de Cataluña e, doutra
parte, a necesidade dos votos cataláns para a gobernabilidade actual de España,
é lóxica a discrepancia dos partidos da oposición, obrigados a buscar fendas no
Goberno para controlalo e, se cadra, que entre en grave crise.
Broncomanía
O non razoable é o tipo de argumentos que uns e
outros empregan, con esquecemento manifesto das contradicións que o suposto ben
común, a sa convivencia e, se se apuran as cousas, o mal menor, deixaron nos
centos de indultos que no pasado concederon coma se a todos os guiaron sempre os sentimentos máis
puramente patrióticos e, por suposto, sen mancha ningunha no seu currículum
operacional. Desacougante parece, igualmente, o rebumbio que vellas glorias do
principal partido gobernante están sementando entre os seus correlixionarios, por
riba ou por baixo dos órganos democráticos da súa organización. Os motivos,
sempre inconfesables, e as pullas que sementan desde as trincheiras mediáticas
dos adversarios, conforman xa un florilexio fantástico, que non desmerece do
que mostraba Twain. Á luz de canto se expresa estes últimos días, o “experimento
Humano” deixa moito que desexar: os anceios que se traslocen en falantes máis
ou menos resentidos non son de bo agoiro e non parece que a expresividade vaia
a mellorar cando o día 13 de xuño se oian as mensaxes que se emitan desde a praza
madrileña de Colón, lugar emblemático da suposta “unidade nacional” española.
Palabras e voces
Aos que se interesen por canto afecta á educación
e ao que representa na convivencia democrática, esta paisaxe xestual faralles
recordar moitos momentos de desencontros vendidos case sempre no pasado como “vitoria”
excelsa. Entre os máis próximos, recordarán, tralas continuadas apelacións ao “Pacto
educativo” tantas veces embarrancado, ao risoño Méndez de Vigo e a comisión
parlamentaria que creou cal pasarela de inúmeras asociacións e grupos que
querían dicir que non, que non, que non se movese nada. Os poucos que dixeron
algo importante avergoñáronse de pasar por alí, pero non pode dicirse que aquel
ministro non tentase sacar adiante o trágaa que supuxera a LOMCE en 2013, o
encargo do omnisciente Wert antes de irse de vacacións ás ribeiras da OCDE en
París.
Na carta nº 9, do libro de Twain, Noé aparece;
navega na súa arca descontrolada e sen rumbo fixo, e o narrador queixándose de
que a descendencia do patriarca ía ser tan “insufrible” como cantos foran
sepultados baixo o diluvio, e Deus tería que abandonar o ceo, “descender para
ser crucificado e salvar de novo á mesma fastidiosa especie humana”. A saber
cantos da nosa época -case postpandémica como aquel parón da arca no monte
Ararat-, só se sentiran salvados se levan a súa capacidade de emitir “palabras”
a expresar ansiedade para que este asunto termine mal para todos entre
disonantes “voces” berronas e sen diálogo posible. Soa feo, pero non sería a
primeira vez que pasase na longa historia dos desencontros dos supostos descendentes
de Noé neste país.
TEMAS.:
Diálogo.- Controversia.- Indultos democráticos.- Constitución. Pacto político.
Manuel Menor Currás
Madrid, 29.05.2020.
No hay comentarios:
Publicar un comentario