Publicado por La Voz de Galicia (07.09.2014)
Setembro sentou os seus reais co anuncio da visita da
realeza aos predios ourensáns. O día 2 contaba La Voz que os reis de
España «inaugurarán» o curso escolar 2014-2015 no colexio Ben-Cho-Shey
do Pereiro cunha semana de atraso. Todo un paripé para iniciar outro
curso, o político. O 16 mobilizaranse centenares de persoas pagadas con
fondos públicos (axentes da orde, políticos, funcionarios, para que
Ourense teña uns segundos nalgún telexornal e unha foto no Hola. A
presenza real é unha mera viaxe turística. Aos reis tráenos á última
provincia de España para que reciban unha dose de aplausos entregados e
afastalos do ruído mediático que xeraría a súa presenza noutras
provincias que non é mester sinalar.
Os que programaron a viaxe demostran descoñecer
moitas cousas do Pereiro de Aguiar. Desde a anecdótica de que o director
do centro, Antón Gómez, (exedil do BNG en Ourense e sindicalista da
CIG) é un republicano recalcitrante, ata a de máis fondura ideolóxica de
elixir o colexio ao que dá nome Xosé Ramón Fernández Oxea,
Ben-Cho-Shey, un inspector de ensino ourensán represaliado e expulsado
da súa terra por republicano e galeguista. Os que traen aos reis tamén
descoñecen ese devandito («xente do Pereiro, tropa do carallo») que os
nativos levamos con orgullo e a sorna que brota a beiras do encoro de
Cachamuíña e que se resume nesta conversación entre xubilados: «¿Sabes
que van traer ó Felipe e á Leticia ó Pereiro?» / «Vaia ou, paréceme mal
que leven ó Pereiro a istes que inda empezaron onte e non ós que levan
anos facendo falcatruadas». O acto montado para o 16 en Ourense non
axuda a consolidar a idea de que a monarquía do século XXI serve para
algo máis que para pousados fotográficos e inauguracións ficticias. Din
que os reis querían visitar un colexio rural e elíxenlle ao que, coas
súas decenas de empresas (entre elas Lonia Téxtil, Eurostyle ou
Galmédica) e os seus 6.326 veciños (ademais dos máis de 500 que viven na
prisión provincial), contrasta coa maioría que están inmersos nunha
progresiva desertización e empobrecemento. Outra cousa habería que
escribir se os reis viaxasen a calquera dos múltiples concellos de menos
de mil habitantes que se morren pola súa natalidade nula e a fuxida dos
seus veciños en procura dun mañá. Mellor sería que os monarcas, en
lugar de limitarse a facer carantoñas a uns nenos nun día lectivo, se deicasen a coñecer a realidade da provincia e impulsasen, coa súa
intermediación, un camiño que mudase o papel de Cincenta que ten Ourense
no conxunto de España. Témome que isto non ocorrerá e que o paso dos
novos monarcas deixe pegadas deste tenor: «Pois Leticia non traía os
pantalóns rotos», «Felipe está máis atractivo que cando ceou na Adega»,
«pois eu díxenlle a Leticia que estaba moi guapa», «e eu deille a
man». A semana de La Voz deixounos este impacto mediático que eclipsou
outros (a soidade absoluta do goberno da capital, as refregas para
colocarse nas listas ou os fervores marianos) que á luz da presenza
turística do Xefe do Estado parecen meras, e cotiás, menudencias...
No hay comentarios:
Publicar un comentario