HAI SILENCIO NO PORTOVELLO

Hai silencio no Portovello. As rás do estanque da entrada quedaron mudas cando a sombra sinistra dun nuboeiro escuro, tapou o sol que todas as mañás batía nos nenúfares abertos. O burbullar da auga que noutrora tapaba as voces dos alumnos, parece agora entoar un canto tristeiro e morriñento. Un grupo de mozos e mozas entran amodo, en silencio, para recoller as cualificacións do derradeiro curso. O ton era baixo...

• Onde vas ti, para o ano?

• Non sei se ir ao doce...Profe, ti que me aconsellas?
• ?
• E ti?
• Eu vou facer Artes Escénicas a Zamora.
• A Zamora?
• Si, Zamora non está tan lonxe....profe. Ti que me aconsellas?
• ?
• Eu hei de ir As Lagoas. Non teño alternativa. Profe, ti vés para As Lagoas?
• ?
• Vasnos dar clase ti, profe?...
• ?
• Se fosemos todos...igual nos dabas clase ti?
• ?

Non hai resposta. Non preocupan as cualificacións. Preocupa o futuro.

Ninguén se quere despedir...O ton era baixo...

Hai silencio no Portovello.