¿Canta xente está disposta a ser ministro nun
país que, como o noso, ten preto de cincuenta millóns de habitantes?
Moita, a non dubidalo. Xa que logo, reduzamos o universo. ¿Canta xente
podería desempeñar dignamente unha responsabilidade ministerial, incluso
nunha situación tan mala como a que España pasa hoxe? Non teño dúbida
de que varias ducias de miles, cando menos.
Pois ben, sendo iso así, ¿que pecado teremos
cometido os sufridos españolitos para que nos toque en (mala) sorte un
ministro como Wert, no que se xuntan, en doses difíciles de axuntar
nunha única persoa, soberbia, torpeza e imprudencia?
A última decisión, xa rectificada, do ministro de
Educación, que, polo que se ve, debeu ser educado polos seus peores
inimigos, era sinxelamente inenarrable: anular unha parte da bolsa dos
alumnos Erasmus, unha vez que as axudas foran concedidas e cando xa
eses alumnos levaban máis de dous meses fóra de España cursando os seus
estudos. ¿ Pódese ser máis torpe? ¿E máis imprudente? ¿ Pódese ser máis
soberbio ao decidir sen pedir consello a ninguén? Non o creo.
Non, non o creo, pois hai unha regra de ouro que,
como a de tres, resulta básica para manexarse na vida sen facer o que
os elefantes nas cacharrerías: desfeitas formidables: a consistente en
non cambiar as normas de xogo unha vez que a partida comezou.
Os alumnos Erasmus que agora estudan no
estranxeiro marcháronse contando coa pequeñísima axuda que se lles
concede para facer fronte a uns gastos que na súa inmensa maioría
sufragan as familias ou os propios estudantes traballando, cousa posible
fóra de España, aínda que aquí inimaxinable.
Como non quero facer demagoxia, o que con Wert é
unha tentación difícil de resistir, non negarei que a contía das axudas é
tan pouco relevante que a súa redución dificilmente tivese obrigado a
abandonar o programa Erasmus a moitos estudantes. Nin negarei que é máis
xusto facer depender a concesión das axudas da situación económica das
familias dos solicitantes que concedelas a todos indiscriminadamente. De
feito, se se concedesen menos bolsas Erasmus, é posible que estivesen
mellor dotadas, o que talvez permitiría ir ao estranxeiro a alumnos a
quen as súas familias non poden axudalos.
Pero, tras a decisión de Wert e a súa posterior
rectificación, forzada sabe Deus por quen, o que está en cuestión non é
xa cal resulta o mellor sistema para distribuír medios escasos entre
persoas con capacidades económicas distintas, senón outra do todo
diferente: se pode seguir sendo ministro por máis tempo alguén tan
frívolo e tan irresponsable como para anular axudas económicas con
carácter retroactivo. E, porque non o creo, a miña petición é moi
sinxela: «¡Dimisión do ministro de Educación!». Coréena comigo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario