MANUEL MENOR
Díxoo
hai uns días Jordi Évole, antes de reiniciar o popular programa de
laSexta. O tan mentado ministro podería aproveitar para contar por
que a súa Secretaria de Estado ninguneou a última folga educativa,
ata facer dubidar da súa existencia. Ou para explicar as bondades da
LOMCE.
En
política, non só se ha ser bo, senón que, ademais, hai que
parecelo, segundo contan que dixo César. Para o Barón d´Holbach
-máis emparentado ideoloxicamente co perspicaz Maquiavelo-, o
comportamento dos que se movían neste medio xa era bastante máis
complexo no Antigo Réxime. Amigo de Ilustrados como Condorcet ou
Diderot -e tamén Adam Smith ou David Hume-, desde o seu salón
próximo ao Louvre tivo tempo para ver polo miúdo como, para
desempeñar a súa función, “o cortesán é ás veces insolente e
ás veces vil; ás veces da avaricia máis sórdida e a avidez máis
insaciable e outras da máis extrema regalía, en ocasións audaz
como poucos e outras da máis vergoñentasa covardía, ás veces da
arrogancia máis impertinente e outras da cortesía máis estudada”,
todo en prol do Monarca/Estado, a pesar de que chocase contra a
racionalidade e a virtude dos súbditos e, polo tanto, contra o
presumible menosprezo destes. Só o bo cortesán “conseguía
reducir ao silencio esas voces inoportunas; só el era capaz dese
nobre esforzo” incomprendido, como deixou escrito en El
arte de trepar a la usanza de los cortesanos (1790).
Hoxe aínda
todo se volveu un pouco máis intrincado. Fíxose aínda máis
difícil exercer o politiqueo segundo o canon marcado por Holbach,
pero non imposible. O pasado día 24, Wert deixou practicamente soa á
súa segunda no Ministerio para que explicase que non estaba pasando
na rúa e nas aulas. A el mesmo cústalle cada vez máis seguir
defendendo que esta LOMCE é profundamente democrática; que na súa
xestación mantívose un alto nivel de diálogo e apertura ao
consenso social; que coa organización de centros que propugna -con
poderes practicamente absolutos para os novos directores- vai
mellorar sustantivamente o rendemento de ensinantes e ensinados; que
contribúe a unha sociedade máis xusta e cohesionada; que, en
diante, o sistema educativo español excluirá e segregará moito
menos do que viña facendo; ou que, xa que logo, non é unha trampa
dicir que con esta lei “mellorará” notablemente a educación e a
cultura en España. Despois do 24-Ou, as súas palabras soan
especialmente contraditorias co sentir cidadán. E aínda máis desde
as adaptativas conveniencias e inconveniencias que se puideron ver e
oír na manifestación da madrileña Praza de Colón, indicativa das
distintas dereitas da dereita.
Nos tempos que
corren, non se arrisca case nada por non aterse ao famoso apotegma de
César. O testemuño de bondade dunha controvertida xestión depende
da vox populi de proximidade. Contar con maiorías -a
parlamentaria e “a silenciosa”-, indicativas de aceptación
habitualmente acrítica é suficiente para presumir de bo facer. Polo
menos, iso practica -entre outros- o grupo parlamentario que aínda
arroupa ao Sr. Wert. E mellor aínda se se ten a favor -iso debeu
pensar tamén o día 24-0 a Sra. Gomendio antes de gravar o seu vídeo
e desinformar de canto estaba sucedendo mentres peroraba- unha gran
parte da opinión publicada ou emitida. Para saber que é realmente
así, basta ver 24H, de TVE -esta televisión pública que tanto dá
que falar canto menos di-, para ver como case sempre manteñen, entre
os opinadores convocados a facer a onda nese programa, un constante
catro a un proclive ás teses, actividades e proxectos
gobernamentais, proporcionalmente indicativo, por outra banda, do
comportamento habitual que a prensa escrita e dixitalizada adoitan
soster.
Cando de tal modo se expresan os medios existentes por
terra, mar e aire desta España de hoxe, mellor non equivocarse:
parece coherente non dar pábulo, no aberto programa de Jordi Évole,
a que alguén poida deducir que este Goberno navega no despropósito,
e máis nunha reforma como a educativa, de tanta transcendencia para
as xeracións máis novas. Sendo a última, non se compadecería ben
que viñese á última en canto a bondades sen conto e que o propio
Wert non acertase a contalas debidamente. Ser alumno
“excelente”preveuno fronte ás incontroladas emboscadas que lle
puidese tender o xornalista catalán. A dúbida é, de todos os
xeitos, como é que a José Manuel Lara lle interesa que volva
emitirse agora Salvados, con máis medios mesmo que ata hai
cinco meses. O tamén amo de Antena3 e La Razón -entre
outros moitos medios- adiantara ante Wert o pasado 21 de agosto:
“Quero que laSexta sexa unha televisión de centro-esquerda
respectuosa coa dereita, pero aínda non o é. Estamos
niso”.
-------------------
Temas: Políticas educativas,
LOMCE, Reforma e Contrarreforma educativas, maiorías/minorías,
Wert, Gomendio, Jordi Évole, “Salvados”, laSexta.
Madrid,
28/10/2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario