Publicada no Faro de Vigo o 4 de agosto de 2011.
É a realidade histórica, que os galegos coñecemos moi ben, por entrañables circunstancias da vida. Tanto a marcha como o retorno sempre serán complexos e traumáticos. Ao ter que prescindir dun hábitat familiar para enfrontar situacións descoñecidas e adversas polos camiños do mundo. Hoxe a situación económica e social de España obríganos a volver ás nosas raíces, a emigración, e con iso "tropezar na mesma pedra". Foron os nosos antepasados a principios do século pasado quen nos abriron o camiño dese éxodo ou desterro, case obrigado, ao ter que marchar urxidos polas necesidades do momento. A súa marcha sempre estivo abandeirada pola tristeza e melancolía ao ter que abandonar terra e familia, pero embriagados por unha esperanza contaxiosa de axudar aos seus e regresar canto antes. Algúns o conseguiron, outros moitos seguen hoxe deambulando polo mundo coa "morriña" ao lombo sen poder retornar.
Quen formamos parte dese gran éxodo da emigración galega na década dos anos 50, onde algúns hoxe podemos narrarlle experiencias vividas, todas elas cheas de sacrificios e privacións puntuais, que soportamos con valentía e paciencia para sobrevivir a ese mundo complexo e incomprendido do emigrante. Onde existen algúns triunfadores e moitos que seguen loitando por conseguilo.
Os nosos mozos observarán hoxe que a súa loita por un mundo mellor é cada día máis difícil e afastada das súas pretensións reais, no noso país, España. Os seus soños de hoxe foron os nosos de onte, onde buscamos e conseguimos canles e camiño coa forza que brota do sacrificio, para satisfacer as nosas inquietudes e aspiracións. Nada se nos regalou, todo foi froito da forza de vontade superadora, á conta de sangue, suor e bágoas, para poder subsistir e algúns, con sorte, poder chegar a triunfar. Criamos firmemente en algo indispensable. A familia depositando nela nosa fe e esperanza, para aspirar a un futuro mellor, libres das ataduras políticas e afastados dese "Multi-culturismo rampante" que hoxe angustia ao mundo.
A Galicia actual, desenvolvida e en franco progreso, deixa hoxe moitas incógnitas abertas que deberemos dilucidar e tamén axudar a resolver. A nosa clase política vive ancorada nese "populismo demagóxico" alleo totalmente á realidade económica que nos angustia e padecemos. Mentres os emprendedores non conseguen créditos ou teñen moitas empresas que pechar as súas portas, angustiados polas débedas dos entes públicos que viviron durante moitos anos unha bebedeira de malgaste, expandindo os seus ficticios ou envelenados resultados a todo o privado para encerellarnos hoxe nunha polémica clásica "do ti máis" pero sen porse de acordo para conseguir o camiño á normalidade que require de moito e puntual sacrificio compartido. Mentres todo isto se desenvolve e sucede, os nosos mozos só ven no horizonte da emigración unha táboa salvadora para que lle devolva a ilusión e autoestima ao ter que emigrar.
Quizais esteamos a destapar hoxe, con estas necesidades cíclicas, as incongruencias da nosa clase política, cos nosos emigrantes polo mundo. Cando os desposúen en pleno século XXI do seu dereito constitucional como é o voto, que irremediablemente hoxe os traslada a "un limbo xurídico" que deberán aclarar. Que dirán os nosos mozos a todo isto, xa que moi pronto pasarán a ser emigrantes pero sentindo á patria en corazón e mente? Que respondan os nosos políticos? Pois non queremos volver…, coa fronte marchita! Amencerá e veremos!
Quen formamos parte dese gran éxodo da emigración galega na década dos anos 50, onde algúns hoxe podemos narrarlle experiencias vividas, todas elas cheas de sacrificios e privacións puntuais, que soportamos con valentía e paciencia para sobrevivir a ese mundo complexo e incomprendido do emigrante. Onde existen algúns triunfadores e moitos que seguen loitando por conseguilo.
Os nosos mozos observarán hoxe que a súa loita por un mundo mellor é cada día máis difícil e afastada das súas pretensións reais, no noso país, España. Os seus soños de hoxe foron os nosos de onte, onde buscamos e conseguimos canles e camiño coa forza que brota do sacrificio, para satisfacer as nosas inquietudes e aspiracións. Nada se nos regalou, todo foi froito da forza de vontade superadora, á conta de sangue, suor e bágoas, para poder subsistir e algúns, con sorte, poder chegar a triunfar. Criamos firmemente en algo indispensable. A familia depositando nela nosa fe e esperanza, para aspirar a un futuro mellor, libres das ataduras políticas e afastados dese "Multi-culturismo rampante" que hoxe angustia ao mundo.
A Galicia actual, desenvolvida e en franco progreso, deixa hoxe moitas incógnitas abertas que deberemos dilucidar e tamén axudar a resolver. A nosa clase política vive ancorada nese "populismo demagóxico" alleo totalmente á realidade económica que nos angustia e padecemos. Mentres os emprendedores non conseguen créditos ou teñen moitas empresas que pechar as súas portas, angustiados polas débedas dos entes públicos que viviron durante moitos anos unha bebedeira de malgaste, expandindo os seus ficticios ou envelenados resultados a todo o privado para encerellarnos hoxe nunha polémica clásica "do ti máis" pero sen porse de acordo para conseguir o camiño á normalidade que require de moito e puntual sacrificio compartido. Mentres todo isto se desenvolve e sucede, os nosos mozos só ven no horizonte da emigración unha táboa salvadora para que lle devolva a ilusión e autoestima ao ter que emigrar.
Quizais esteamos a destapar hoxe, con estas necesidades cíclicas, as incongruencias da nosa clase política, cos nosos emigrantes polo mundo. Cando os desposúen en pleno século XXI do seu dereito constitucional como é o voto, que irremediablemente hoxe os traslada a "un limbo xurídico" que deberán aclarar. Que dirán os nosos mozos a todo isto, xa que moi pronto pasarán a ser emigrantes pero sentindo á patria en corazón e mente? Que respondan os nosos políticos? Pois non queremos volver…, coa fronte marchita! Amencerá e veremos!
No hay comentarios:
Publicar un comentario