Canto traballan os mestres?

Lourenzo F. Prieto

Data de publicación:

Martes 27 de setembro de 2011. La Voz de Galicia.

Máis do que pensa o conselleiro xaora. A de educador foi unha profesión que tivo sempre un halo de vocacional. Coa universalización da educación, converteuse nunha importante saída laboral para milleiros de persoas egresadas das universidades, pero o seu exercicio nunca pode estar exento dunha vocación que ou  se ten ou se adquire co trato con infantes ou adolescentes que son modelados e formados día a día na convivencia das aulas. Alén das relacións laborais que enmarcan a actividade do profesorado, todos sabemos que parte importante da actividade non está regulada polo salario percibido polas horas de traballo, senón polos afectos ou o interese que deriva do propia actividade formativa. Iso é así en todos os niveis, das escolas infantís á universidade, pero se nalgún ámbito é máis certo e coñecido é na escola primaria.

Ou traballo maxistral non só se desenvolve na aula, nas explicacións e nas correccións de tarefas, senón non acompañamento dos nenos e nenas fóra da aula. Os pais e nais sabémolo ben; a pouco que lembremos como foi a nosa propia educación podemos certificalo. A escola non é a Arcadia, lembrámolo tamén e coñecémolo pola experiencia de multitude de conflitos, sexa o último do velo de Arteixo, a tan lembrada como odiosa práctica de que a letra con sangue entra ou as penalidades dous zurdos contrariados. O  alento para organizar actividades, excursións e visitas, preparar festivais ou preocuparse pola sorte dos nenos e nenas nin  se paga nin se mide. Insistiuse nisto nestes días. A vocación nada ou creada, que alenta detrás dos mestres e mestras que atenden aos nosos fillos non ten prezo, nin vai á folga, pero pode deteriorarse. Resulta lamentable esta forma que a Consellería de Educación tivo de modificar ou horario dos mestres, a forma de xestionalo e o modo de presentalo. Dar a entender que traballan menos do que deben ou que son uns privilexiados é descoñecer a realidade e, o que é peor, tentar deformala. O problema non é de horarios.

As mestras que coñezo chegan ao cole antes do que deben, vanse máis tarde do que deberían, organizan e son modelo da vida dos nenos e nenas. Así é na educación pública que é a que coñezo e gozo. Sen que ninguén os vixíe, sen que ninguén faga negocio, lícito en todo caso, co seu traballo. Isto pensaba antes do verán, cando comezou a ofensiva, e sígoo pensando cando a espiral que pode abrirse neste curso vai deteriorar a pública e aumentar a demanda da concertada. Moitos temémolo e outros sábeno, quizais por iso a folga tivo menos seguimento do esperado e moitos foron traballar para demostrar ao seu xeito a súa vocación. Ninguén quere que se xogue coa educación e iso é o que está a facer ou Goberno. O valor de educar non ten prezo.